நாங்கள் உணர்வினை இழக்கவில்லை....

ஒரு விடுதலைப் போராட்ட வரலாற்றை ஓரிரு ஆண்டுக்குள் அழித்துவிட்டு  தமிழர்களுக்கு எந்த பிரச்சினையும் இல்லை என்று கூறிய சிங்கள அரசுக்கு கடந்த பல சகாப்தமாக விடுதலைக்காக ஏங்கித் தவிக்கும் எம்  இனத்துக்கு…. தொடர்ச்சியான அடக்குமுறைக்கும்…. அடிமைத்தனத்திற்கும் பலியாகிக் கொண்டிருக்கும் என் சமூகத்துக்கு    எத்தனை சலிப்பும், எத்தனை எரிச்சலும், எத்தனை ஏமாற்றமும் இந்த இனவாத அரசு மேல் இருந்து இருக்கும் ?

இன்று ஈழமக்களின் தலைமைபீடம் இல்லாத நிலையில் யாரை நம்புவது என்பது தெரியாமல் இருந்த மக்கள் இன்று தமிழ் தேசியத்தை வெல்ல வைத்திருப்பதன் மூலம் நாம் சிங்களத்தின் அதனூடு சேர்ந்து இயங்கிய ஒட்டு குழுக்களுக்கும் அடிபணியாது அவர்கொடுக்கின்ர அற்ப சொற்ப்ப சலுகைகளுக்கு அடிபணியாது மக்கள் இன்று மிகப்பெரிய அரசியல் வெற்றியை ஈட்டி இருக்கிறார்கள் நாங்கள் இன்னும் உணர்வோடுதான் இருக்கிறோம் என்பதை உலகுக்கு பறைசாற்றி உள்ளது

எனக்கு தெரிந்து ஊர்காவற்துறை தேர்தல் தொகுதியில் விடுதலைப்புலிகள் இருந்த காலத்தில் கூட இவ்வாறு வெற்றி பெற்றது கிடையாது அது EPDP கோட்டை எனசொல்லப்பட்டது இன்று நிலைமை தலைகிழ் இன்று ஒட்டு மொத்த தமிழ் இனத்தின் வேண்டுதல் உரிமை என்பதுதான்

இன்று இலங்கை அர­சாங்­க­மா­னது சர்­வ­தே­சத்தின் முன்னால் குற்­ற­வாளிக் கூண்டில் நிறுத்­தப்­பட்­டுள்­ளது. தமிழர்கள் கேட்பது உரிமை எங்களை நாங்கள் ஆளும் வாழ்க்கை என்பதை இப்போது சர்வதேசம் புரிந்து இருக்கும்  இந்தச் சந்­தர்ப்­ப­மா­னது இலங்­கையில் தமிழ்த் தேசிய இனப்­பி­ரச்­சி­னைக்கு அர­சியல் தீர்வை அடை­வ­தற்­கான இரா­ஜ­தந்­திரசந்­தர்ப்­ப­மா­கவும் வடக்கு உட்­பட தமிழ்­பேசும் மக்கள் தேசத்தில் இரா­ணுவ ஆக்­கி­ர­மிப்­பையும் ஆதிக்­கத்­தையும் ஒழிப்­ப­தற்­கான சிறந்த சந்­தர்ப்­ப­மா­கவும் அமைந்­துள்­ளது.
இன்று வெற்றி   பெற்றவர்கள் அதற்கான வழிமுறைகளை கையாண்டு எங்கள் நம்பிக்கையை காப்பாற்றுவீர்கள் என நம்புகிறோம்
இரத்தம் சிந்தப்பட்ட மண்ணில் அதன் வடுக்கள் ஆறும் முன்னே தமிழ் மக்கள் இன்னோர் முறை எமக்கான உரிமையை சர்வதேசதிட்க்கு பறை சாற்றி உள்ளார்கள் சர்வதேசம் இந்த சந்தர்பத்தையும் தட்டி கழிக்காமல் தமிழர்களுக்கான உரிமைகளை பெற்று தர வேண்டும்

விடுதலைப்புலிகள் இருந்தகாலத்தில் அவர்களை பயங்கரவாதிகள் என்று புறம்தள்ளி எம் மக்களையும் எம் விடுதலை போராட்டத்தையும் அழித்த உலக சமுதாயம் இம்முறை எம்மால் எம் மக்களால் தெரிவு செய்யப்பட்ட எங்களின் அரசியல் தலைவர்களோடு கலந்து பேசுவதில் எந்த இடர்பாடும் இருக்க போவதில்லை எனவே எமக்கான உரிமை இந்த தேர்தல் மூலம் உலக்குக்கு உணர்த்தப்பட்டுள்ளது

நாசமா போன தமிழ்த்தேசிய பித்தலாட்டங்கள்

கணவன் மனைவி பிரச்சினையில் அயலவர்(தமிழகம்) தலையீடு செய்ய வேண்டியதில்லை – விக்னேஸ்வரன் இந்திய ஊடகத்திற்கு பேட்டி....

நாசமா போன தமிழ்த்தேசிய பித்தலாட்டங்கள்   இந்த கணவன் மனைவி பிரச்சனைக்குதான் இதனை வருடகாலம் எங்கள் உடன்பிறப்புகளையும் மன நின்மதியையும்  குடும்பத்தோடு ஒன்றாக இருந்த நாட்களையும் தொலைத்தோம்...

.இன்று ஒவ்வருதேசதிலும் நம் இருப்புக்காக பரதேசியாய் அலையும் ஒரு கூட்டமாக  சொந்தமண்ணிலே வாழமுடியாமல் அன்றாட வாழ்க்கைக்கு கூட வக்கற்ற நிலையில் இருக்கிறோம்...இது எல்லாம் எதற்காக  தம்மைச் சூழவர உள்ள சமூகம் ஒடுக்கப்படுகிறது என்று உணர்ந்துகொண்டவர்கள் அந்த ஒடுக்குமுறைக்கு எதிராகப் போராடவே இணைந்துகொண்டார்கள்

.இன்று எமக்கான தேசமும் இல்லை எமக்கான தலைமைத்துவமும் இல்லை என்ற நிலையில் தமிழ் தேசியம் சின்னபின்னமக்கப்பட்டுள்ளது...இப்படி கேலி கூத்தாடிகள் ஈழ அரசியல் களத்தில் இதனை வருடமும் அந்தமண்ணில் சிந்தப்பட்ட இரத்தத்தோடு கலந்துவிட்ட கண்ணீரை மாசுபடுத்து கின்றனர்...

அன்று ஐயா சம்பந்தன் சிங்கள கொடி ஏந்தினார் .அதன்முலம் நாங்கள் தேசியத்தின் மீது வைத்திருந்த உணர்வை மழுங்கடித்தார் பின்னர் தன்னை புலிகள் ஒருமுறை கொல்ல நினைத்ததாக புலம்பினார்(விட்டது புலிகளின் பிழை)..அன்று நாங்கள் இவர்களின் மிது வைத்திருந்த நம்பிக்கையை துக்கி எறிந்தார்

இதனை நடந்தும் ஈழமக்கள் உங்களை ஆதரிக்க வந்தோம் காரணம் எங்கு சுற்றியும் எமக்கு ஒரு நிறைவான தேசிய தலைமப்பிடம் கிடைக்கவில்லையே என்ற அதன்கதொடு...பின்னர் உங்கள் கட்சி தெரிவில் எங்களை ஏமாற்றி விட்டிர்கள்
முன்னால் உங்களால் துரோகி,ஒட்டுகுழு என்று முத்திரை குத்தப்பட்ட சித்தார்த்தன்,ஆனந்தசங்கரி இப்போது உங்களின் தோழர்கள் ஆகிவிட்டனர்...
இன்று அவர்களுக்கு ஒட்டு பிச்சை கேட்கிறிர்கள் ஏன்  டக்கர் ஐயவை  விட்டுவிட்டிர்கள்..

நிங்கள் மறந்து இருப்பிர்கள் இல்லை உங்களுக்கு பதவி அசையும் பணத்தாசையும் மழுங்கடித்து இருக்கும் நாங்கள் எப்படி மறப்பது எங்கள் உடன்பிறப்புகள் என் நண்பர்கள் எங்கள்  குடும்பங்கள் சிதைந்ததை...
இன்று கூட்டமைப்பின் முதன்மை வேட்பாளர் (சிங்களவனின் மனுசியோ இல்ல கணவனோ உங்களுக்குதான் தெரியும்)கூறிய கருத்து கூடமைப்பின் ஒட்டு மொத்த நம்பிக்கையையும் சிதைத்து இருக்கிறது உங்கள் கணவன் மனைவி சண்டைக்க அதனை சகோதர சகோதரிகள் தியில் வெந்தார்கள்,சிறையில் வாடினார்கள்

உங்களால் எமதுவிடுதலைப்  போராட்டத்தினையும் அதற்கு ஆதரவாக  எழுந்த போராட்டத்தினையும்  புரிந்து கொள்ள முடியாது என்பது கவலைக்குரியவிடயம். ஆனால் அதை நிங்கள்  கொச்சைப்படுத்துவதை ஒருபோதும் ஏற்றுக்கொள்ள முடியாது. விடுதலை புலிகளின் காலத்திலும் இப்பொழுதும் தமிழகமக்களின்  ஆதரவுடன் தான் ஈழமக்கள் ஓரளவேனும் நின்மதியாக இருக்கிறார்கள்  ...புலம்பெயர்ந்து வாழும் ஈழமக்களை விட தமிழக இன உணர்வாளர்கள் எம் விடிவுக்காக போராடி கொண்டு இருக்கிறார்கள் அது உங்களுக்கு தெரியாமல் இல்லை

ஐயா சிங்களவனின் சம்பந்தி நிங்கள் ஒன்றை புரிந்து கொள்ளுங்கள் மக்கள் எமது பலத்தை நிருபிப்பதட்ககவே உங்கள் தேசிய கூட்டமைப்பினை ஆதரிக்கிறார்கள் நிங்களும் எமது சக்தியை வெளிஉலகுக்கு காட்டுவதற்க்கு வோட்டு போடுங்கோ என்று கேட்டு வருகிறிர்கள்    இதைதான் எல்லா தேர்களிலும் சொல்லி வருகிறிர்கள்...இருந்து ம் உங்களின் திருகுதாளங்கள் எமக்கு தெரியாமல் இல்லை.......ஈழமண்ணில் விதைக்கப்பட்டு இருக்கும் அந்த மகத்தான ஆன்மாக்கள் உங்களை ஒருபோதும் மன்னிக்காது...

கறுப்பு யூலை

துயரம் தோய்ந்த நம் ஈழத்தமிழினம் தன் வரலாற்றில் யூலை 83 இற்கு முன்னும் பின்னும் எத்தனையோ ஆயிரம் கோர இறப்புக்களை, சொத்துடமை இழப்புக்களைச் சந்தித்திருக்கின்றது, சந்தித்து வருகின்றது. சொல்லப் போனால் யூலை 83 இனை ஒவ்வொரு நாளும் நம் தமிழர் தாயகம் சந்தித்து வரும் வேதனை முடிவிலாத் தொடர்கதை.......

இலங்கைத்தீவில் இரு இனங்களுக்கு இடையே என்ன நடக்கிறது என்று இந்த உலகம் புரிந்திராத, அறிந்திராத காலத்தே பௌத்த சிங்களப் பேரினவாத ஆட்சியாளர்களால், தமிழ் இனத்திற்கு எதிராக நடத்தி முடிக்கப்பட்ட கொடூரமான காட்டுமிராண்டித்தனமான இனச்சங்காரமே கறுப்பு யூலை.

சிங்கள ஆட்சிபீடத்தின், நன்கு திட்டமிட்ட நடவடிக்கையாக, அரங்கேற்றப்பட்ட இந்தக் கொடுமைக்கு பல்லாயிரம் தமிழர்கள் பலியாக்கப்பட்டனர்.
தமது கடுமையான உழைப்பால் தமிழர்கள் சேர்த்துவைத்த வளங்களை, செல்வங்களை, சொத்துக்களை, சிங்களக் காடையர்கள் கொள்ளையிட்டனர். தீவைத்து மகிழ்ந்தனர். தமிழ்மக்களின் பொருளாதார வளம் முற்றாக அழிக்கப்பட்டது.
சொத்துக்களையும் சொந்தங்களையும் இழந்து, தென்பகுதியில் இருந்தும், மலையகப் பகுதிகளில் இருந்தும் தமிழர்கள், தமது தாயகம் நோக்கி அகதிகளாக விரட்டப்பட்டனர்.
எமக்கென்றோர் தாயகம் உண்டென்ற உண்மை வெளிப்பட்ட தருணம் அது. துன்பதுயரங்களுடன், உடல்காயங்களுடனும் மனக்காயங்களுடனும் வந்த தனது மக்களை, தமிழர் தாயகம், வரவேற்று மருந்திட்டது, உணவிட்டது. ஆதரவாய்த் தாங்கியது.
பல்லாயிரக்கணக்கானோர், இலங்கைத் தீவைவிட்டு, இந்தியாவிற்கும் மேற்கு நாடுகளுக்கும் அகதிகளாக வெளியேறினர்.
வெலிக்கடைச் சிறையில் சிறைவைக்கப்பட்டிருந்த தமிழ் அரசியல் கைதிகள் ஐம்பத்திமூன்று பேர், சிறைச்சாலைக்குள் வைத்து இரண்டு கட்டங்களாக, மிருகத்தனமான முறையில் சித்திரவதை செய்யப்பட்டு, படுகொலை செய்யப்பட்டனர்.
தமிழ் மக்களுக்கெதிரான இந்த வன்முறை வெறியாட்டத்திற்கு வித்திட்டுவிட்டு, வேடிக்கை பார்த்த சிங்கள அரசு, சர்வதேச மனிதாபிமான அமைப்புக்களின் சுயாதீனமான நீதி விசாரணைக் கோரிக்கைகளை முற்றாக நிராகரித்தது.
மாறாக, வெலிக்கடைச் சிறையிலும், ஏனைய பகுதிகளிலும், இனப்படுகொலையை முன்னின்று நடத்திய சிங்களக் காடையர்களுக்கு, வீடுகள், வசதிகள் வழங்கி, தமிழர் தாயகப் பகுதியில் குடியேற்றியது சிங்கள அரசு.
இருபத்தெட்டு ஆண்டுகளுக்குமுன், தமிழ் மக்கள் மீது மேற்கொள்ளப்பட்ட கறுப்பு யூலைக் கொடுமைகளை தட்டிக்கேட்க மறந்த, சர்வதேச சமூகத்தின் பொறுப்பற்ற போக்கே, இன்று பன்மடங்கு கொடூரத்தை, கொடுமையை எம்மினம் முள்ளிவாய்க்காலில் அனுபவிக்க நேர்ந்தது.......

ஈழ விடுதலைப் போராட்ட வீரர்களில் ஒரு முன்னோடி பொன்.சிவகுமாரன்.

ஈழ விடுதலைப் போராட்ட வீரர்களில் ஒரு முன்னோடி ஆவார். யாழ்ப்பாணம், உரும்பிராயில் காவற்துறையினரின் சுற்றி வளைப்பில் நஞ்சருந்தி மரணமடைந்தார். ஈழப்போராட்ட வரலாற்றில் முதன் முதலில் நஞ்சு அருந்தி உயிர் நீத்தவர் இவரே.

சிங்கள இனவாதத்தால் தமிழ் மக்களுக்கெதிரான கொடுமைகளும் படுகொலைகளும் கட்டவிழ்த்து விடப்பட்டு, தமிழ் மக்களின் சுதந்திர இருப்பு சிதைக்கப்பட்டது. இந்நிலையில் தான் அன்று மாணவனாகவிருந்த தியாகி பொன்.சிவகுமாரன், தமிழ் மக்களின் உரிமைகள் மீட்கப்படுவதற்கும் சுதந்திர இருப்பை உறுதிசெய்வதற்கும் ஆயுதப் போராட்டமே சரியான மார்க்கம் என்பதை உணர்ந்து சிங்கள இனவாதத்திற்கெதிராக ஆயுதமேந்திய போராட்டத்தை முன்னெடுத்தார்.
தமிழீழ மக்கள் மனங்களில் விடுதலைத் தீப்பொறியை இட்டுச்சென்ற அம்மாவீரனின் நினைவு நாள் இன்று யூன் 5.
யாழ் மண்ணின் உரும்பிராயில் பிறந்த சிவகுமாரன் அவர்கள் சிறு பராயத்திலிருந்தே அநீதிகளைக் கண்டு கொதித்தெழுகின்ற, அவற்றைத் தட்டிக்கேட்கின்ற இயல்புடையவர்.மக்கள் மீதான சிங்கள ஆட்சியாயர்களின் கொடுமை நிறைந்த ஒடுக்குமுறைக்கெதிராக போராட வேண்டுமென்ற துடிப்புடன் சிவகுமாரனால் மேற்கொள்ளப்பட்ட போராட்டச்செயற்பாடுகள் சரியான அரசியல் அடித்தளத்தைக் கொண்டவை. தொலைநோக்கு அடிப்படையில் அமைந்தவை.
தியாகி பொன்.சிவகுமாரனின் போராட்டச் செயற்பாடுகள் சிலவற்றை மீட்டுப்பார்ப்பதன் மூலம், தமிழ் மக்கள் மனங்களில், குறிப்பாக இளைஞர்கள் மனங்களில் விடுதலைக்கான பேரெழுச்சியை ஏற்படுத்திய அம்மாவீரனின் வரலாற்றை உள்வாங்கிக்கொள்ள முடியும். அதன் மூலம் தமிழ் மக்களின் விடுதலை வென்றெடுக்கப்பட்டு, அடிமைத் தழைகள் நீங்கிய வாழ்வமைய வேண்டுமென்பதற்காக போராடிய சிவகுமாரனின் இலட்சியத்தாகத்தின் ஆழத்தை அறிந்து கொள்ள முடியும்.
புரட்சியும் எழுச்சியும் இளைஞர் சமூகத்திடமிருந்து தான் தோற்றம் பெறுகின்றது. எனவே, தமிழ் மாணவர்களின் கல்வியைச் சீரழிப்பதன் மூலம் மக்களை எளிதாக அடிமைப்படுத்த முடியும் என்ற மூலோபாயத்தை சிங்கள அரசுகள் திடமாக நம்பி செயற்பட்டு வந்திருக்கின்றன. கல்வியில் பின்னடைவை ஏற்படுத்துவதன் மூலம் தமிழ் மக்களின் உரிமைப் போராட்டத்தை நசுக்கலாம், போர்க்குணத்தை மழுங்கடிக்கலாம், சுதந்திர உணர்வைச் சிதைக்கலாம் என்ற நோக்கத்தில் காலங்காலமாக அவை செயற்பட்டு வந்திருக்கின்றன. (இன்றைய காலத்தில்கூட பல பாடசாலைகளும் பாடசாலைகளை அண்டிய பகுதிகளும் இராணுவ முகாம்களாக இருப்பதைக் கூற முடியும்.)
தமிழ் மாணவர்களின் கல்வி மீது கத்தி வைக்கும் ஆரம்பக்கட்டம் ஆயிரத்துத் தொழாயிரத்து எழுபதுகளில், சிறிமாவோ பண்டாரநாயக்காவின் ஆட்சிக்காலத்தில் தரப்படுத்தல் அமுல்படுத்தப்பட்டதோடு நிகழ்ந்தது. இது போன்ற அக்கிரமங்களை எதிர்த்துப் போராடும் இலக்கோடு உயர்கல்வி மாணவர்கள் ஒருங்கிணைந்த தமிழ் மாணவர் பேரவை தோற்றம் பெற்றது. 1971ல் தமிழ் மாணவர் பேரவையில் இணைந்த சிவகுமாரன் அவர்கள் சில தோழர்களை ஒருங்கிணைத்து சிங்கள அரசுக்கும் தமிழ்த் தேச விரோத சக்திகளுக்கும் எதிரான போராட்டத்தில் ஈடுபட்டார்.
கல்வித் தரப்படுத்தலை அமுல்படுத்திய சிறிமா அரசின் துணை அமைச்சராகவிருந்த சோமவீர சந்திரசிறி பயணம் செய்த வாகனத்திற்கு நேரக்கணிய வெடி வைப்பதோடு ஆரம்பமானது சிவகுமாரனது ஆயுதப்போராட்ட வரலாறு (செப் 1970). இச்சம்பவத்திலிருந்து சிங்கள அமைச்சர் உயிர்தப்பிய போதும், அச்சம்பவம் தொடர்பான குற்றச்சாட்டில் கைதான சிவகுமாரன் சிறையில் மோசமான சித்திரை வதைகளுக்குட்படுத்தப்பட்டார்.
தொடர்ந்து தமிழ் மக்களின் உரிமைப்போராட்டத்தை காட்டிக்கொடுக்கும் துரோகத்தனத்தை புரிந்து வந்த யாழ்-நகரமேயர் அல்பிரட் துரையப்பா மீதும் தாக்குதல் முயற்சிகளை மேற்கொண்டார் (பெப் 1971). அம்முயற்சிகளும் வெற்றியளிக்கவில்லை. துரையப்பா மீதான தாக்குதல் காரணமாக கொலை முயற்சிக் குற்றம் சுமத்தப்பட்டு, 3 ஆண்டுகள் கொடுமையான துன்றுத்தல்களுடன்கூடிய சிறைவாழ்க்கையின் பின்னர், தனது 23வது வயதில் விடுதலையானார். ஆனாலும் அவர் மனம் தளரவில்லை. மிகவும் உறுதியோடு போராட்டச் செயற்பாடுகளை முன்னெடுத்தார்.
மூன்று ஆண்டுச் சிறை வாழ்க்கையின் பட்டறிவு மூலம் போராட்டம் தொடர்பான பல நடைமுறை யதார்த்தங்களை சிவகுமாரன் உணர்ந்து கொண்டார். போராட்டச் செயற்பாடுகள் தொடர்பான இரகசியங்களை வரவழைப்பதற்காக சிங்களப் படைகளும் சிறிலங்கா காவல்துறையும் போராளிகள் மீது கோரமான சித்திரவதைகளை மேற்கொள்ளும் போது உண்மைகள் வெளிப்பட நேர்ந்தால் போராட்டத்திற்கு உதவுகின்ற மக்கள் இன்னல்களை எதிர்கொள்ள வேண்டிவரும், போராட்டத்தின் இலக்கு பாதிக்கப்பட்டு பின்னடைவு ஏற்படும், அத்தோடு போராட்டம் முளையிலேயே கிள்ளியெறியப்பட்டுவிடும் ஆகியனவே சிறை வாழ்க்கை மூலம் சிவகுமாரன் பட்டறிந்த யதார்த்தம். எனவே, எதிரிகளிடம் உயிருடன் பிடிபடும் சூழல் ஏற்படின் சயனைற் உட்கொண்டு உயிரைப் போக்கிக்கொள்வதன் மூலமே போராட்டத்தை முன்னகர்த்த முடியுமென்ற முடிவை எடுத்தார்.
போராட்ட முறைமையென்பது கொள்கைகளை முன்னிறுத்தி உரிமைகளை வென்றெடுப்பதற்கான வழியேயன்றி, போராட்ட முறைமையே கொள்கையாக வரித்துக்கொள்ள முடியாதென்பதில் உறுதியான கருத்தைக் கொண்டிருந்தார். எனவே,போராட்ட முறைமைகள் காலத்திற்கும் சூழலுக்குமேற்ப மாற்றமடைய வேண்டுமென்பதில் ஆழமானதும் தெளிவானதுமான கருத்தைக் கொண்டிருந்தார். தமிழ் மக்களின் அபிலாசைகளையும் உரிமைகளையும் நிலைநிறுத்தும் பொருட்டு அமைதி வழியில் மேற்கொள்ளப்பட்டு வந்த போராட்டங்களையும் பெரிதும் மதித்து ஏற்றுக்கொண்டார். சிறையில் இருந்த காலங்களில் உணவு மறுப்புப் போராட்டங்களை முன்னெடுத்தார்.
அத்தோடு தமிழ் மக்களுக்கெதிரான சிங்களத்தின் கொடுமைகளுக்கும் அநீதிகளுக்குமாக மட்டும் சிவகுமாரன் போராடவில்லை. தமிழ்ச் சமூகத்திற்குள் புதைந்திருந்த சமூக அடுக்குகளைப் பொசுக்கும் முயற்சிகளிலும் அவர் பின்நிற்கவில்லை. சாதியம், பெண் அடக்குமுறைப்போக்கு, மணக்கொடை போன்ற சமத்துவ வாழ்வுக்குப் புறம்பான போக்குகளையும் துணிந்து நின்று எதிர்த்தார்.
சிறிமா அரசானது, 1974 ஜனவரியில் யாழப்பாணத்தில் ஒழுங்கு செய்யப்பட்ட 4வது உலகத்தமிழ் ஆராய்ச்சி மாநாட்டைக் குழப்பும் கீழ்த்தனமான நோக்கில் பல இடையூறுகளை விளைவித்தது. ஆனாலும் மாநாட்டு ஒழுங்கமைப்பாளர்களின் உறுதியான செயற்பாட்டால் மாநாடு பெரும் மக்கள் எழுச்சியுடன் நடந்தேறியது. இவ் வெற்றியின் பின்னணியில் சிவகுமாரன் மிகவும் உத்வேகத்துடன் செயற்பட்டார் என்பதும் வரலாற்றில் பதிவான ஒன்று.
பின்னர் மாநாட்டுக்கு வருகை தந்திருந்த வெளிநாட்டுப் பிரமுகர்களுக்கு பிரியாவிடை வழங்கும் நிகழ்ச்சியில் பொதுமக்கள் மீது சிங்களக் காவல்துறையினர் துப்பாக்கிப் பிரயோகம் மேற்கொண்டதில் 9 பொதுமக்கள் கொல்லப்பட்டனர். சிறிலங்கா காவல்துறையின் இந்த மிலேச்சத்தனமான படுகொலையை நேரில் கண்ட சிவகுமாரன் கொதித்தெழுந்தார். அப்படுகொலைக்கு உடந்தையாகவிருந்த உதவிக் காவல் அதிகாரி சந்திரசேகராவைப் பழிவாங்குவதற்கு கடுமையான முயற்சிகளை மேற்கொண்டார்.
சிவகுமாரன் விடுதலை என்ற உன்னத இலட்சியத்திற்காக உண்மையான அர்ப்பணிப்புடனும் தொலைநோக்குடனும் செயற்பட்டவர். தமிழ் மக்களின் விடியலுக்காக போராடிய தியாகி பொன்.சிவகுமாரன் அவர்கள் களச்செயற்பாட்டில் ஈடுபட்டிருந்த தருணத்தில் எதிரிகளால் சுற்றிவளைக்கப்பட்ட போது, எதிரிகளிடம் உயிருடன் பிடிபடக்கூடாது என்ற உயர்ந்த இலட்சியத்தைத் தாங்கி சயனைட் அருந்தி தமிழீழ விடுதலைப் போராட்டத்தின் முதல் தற்கொடையாளனாய் 1974ம் ஆண்டு யூன் 5ம் நாள் தியாகி பொன் சிவகுமாரன் வீரச்சாவைத் தழுவிக்கொண்டார்.
சிவகுமாரனின் வீரச்சாவு இளைஞர்களிடத்திலே ஒரு எழுச்சியை ஏற்படுத்தியது. சுடுகாட்டுக்குப் பெண்கள் முதன் முதலில் வந்த நிகழ்வாக அது அமைந்தது.
ஜூன் 6 ஆம் நாள் சிவகுமாரன் நினைவாக தமிழீழ மாணவர் எழுச்சி நாள் கடைபிடிக்கப்பட்டு வருகிறது. சுற்றுச் சூழல் நாள் ஜூன் 5 ஆம் நாள் வருவதால் அதற்கடுத்த நாள் சிவகுமாரன் நினைவு நாளாக ஆக்கப்பட்டது.
நன்றி
thesakkaatu

புன்னகையைக் கடந்து, மனதின் வலிமைகளைத் தாண்டி.... 

கேள்விகளில் கசிந்த... அந்தத் துயர்படிந்த ஏக்கம், அங்குள்ள சுவர்களிலும் மரங்களிலும் சருகுகளிலும் பட்டுப் பரவி, 

ஒரு காலத்தை மீட்டும் மெல்லிய இசையென இன்னமும் கேட்டபடியே இருக்கிறது...! என் இதயத்தில் 

எந்த தொலைதுரம் போனாலும் சுடச் சுட அம்மா வடித்த 
சுடு சாதமும் 
பொரியலும் வறுவலும் 
தொட்டுக் கொள்ள 
துவையலுமாய் 
சுவையும் மணமுமாய் 
அறுசுவையாய் நகர்ந்த என் காலம் நிலவின் ஒளியில் 
ஒய்யாரமாய் அமர்ந்து 
உடன் பிறப்புகளுடன் 
ஓராயிரம் அளந்து...எங்கள் காட்டு வைரவர் கோயில் 
கிளாக்காய்....அரைகுறையாய் 
காய்ந்திருந்த பனங்கிழங்கும் 
நினைவினிலே வந்து 
பசி கிளப்ப 
பள்ளிக் கூட மணியும் 
பார்த்து ஒலிக்க 
துள்ளியெழுந்து ஓடுகையிலும்... ஆ எப்படி அந்த நினைவுகளை மறக்கமுடியும்.....

என் ஊரின் நினைவுகளை இன்னமும் என் கூடலுரின் பனையோலை சருகு சத்தம் கேட்டபடியே இருக்கிறது என் மனதில் 

புலம்பெயர் தேசத்தில் புகலிடம் மறுக்கப்பட்ட ஒரு தமிழன் அந்நாட்டு நீதிமன்றத்தில் ஆற்றிய உரை!

18.05.2013- முள்ளிவாய்க்கால் நினைவு நாளில் புலம்பெயர் தேசத்தில் புகலிடம் மறுக்கப்பட்ட ஒரு தமிழன் அந்நாட்டு நீதிமன்றத்தில் உரையாற்றக் கிடைத்த வாய்ப்பில் அவர் பின்வருமாறு உரையாற்றினார். ஆங்கிலத்தில் அவர் ஆற்றிய உரையின் முழுமையான தமிழ் வடிம் பின்வருமாறு

இன்று மே-18, என் இன மக்களாகிய ஈழத்தமிழர்களின் இருண்ட நாளின் நான்காவது ஆண்டு நினைவு நாள்.

2009 ஆம் ஆண்டு என்பது, எமது மக்கள் படுகொலை செய்யப்பட்ட போது ஐக்கிய நாடுகளும் உலகமும் வேடிக்கை பார்த்துக் கொண்டிருந்ததால் ஒருபோதும் மறக்கப்பட முடியாத ஆண்டாக உள்ளது.

(மே-18) உலகெங்கும் வாழ்கின்ற தமிழ் மக்கள் இன்றைய நாளை அடையாளப்படுத்துவதற்காக எழுச்சி கொள்வார்கள். 21வது நூற்றாண்டின் முதலாவது இனப்படுகொலை இதுவென்பதை இந்த உலகம் விரைவாகவோ, காலம் தாழ்த்தியோ உணரத்தான் போகிறது.

தமது அண்மைய அறிக்கையில் (பெற்றி அறிக்கை) ஐக்கிய நாடுகள் தமது பயங்கரத் தவறுகளை ஏற்கெனவே ஏற்றுக் கொண்டுள்ளன. அத்துடன், 70,000 ற்கும் மேற்பட்ட மக்கள் கொல்லப்பட்டிருக்கலாம் என நம்பத்தகுந்த தகவல்கள் சுட்டிக்காட்டுவதாகவும் அது கூறியுள்ளது.

அவை சர்வதேச சமூகத்தில் மனிதநேயத்துக்கான எந்த அக்கறையோடும், நீதிக்கான எந்தக் கருசனையோடும் - பிரித்தானிய காலனித்துவ காலங்களிலிருந்து சிங்கள மேலாதிக்கத்திடம் பிரித்தானியாவால் ஆட்சி வழங்கப்பட்டதிலிருந்து 60 ஆண்டுகளாக மோசமாக-மோசமாக உருவாகி - 2009 ஆம் ஆண்டில் நடத்தப்பட்டது மிக மோசமான உச்சக்கட்ட இனப்படுகொலைத் தாக்குதல் என்பதை விரைவாகவோ, காலம் தாழ்த்தியோ கற்றுக்கொள்வார்கள்.

இந்த இனப்படுகொலை முன்னெடுப்பின் காரணமாகவே புலம்பெயர் தமிழர்களுள் பலர் தாம் நேசித்த தாயகத்தை விட்டு பலவந்தமாக வெளியேற்றப்பட்டமை, உலக சமுதாயத்தின் மனிதாபிமானப் பரப்பால் இந்த உண்மைகள் உணரப்படும் வரை ஒருபோதும் ஓயாது.

அவர்களுள் ஒருவனாக நான். இந்த இனப்படுகொலையின் உச்சக்கட்டத்தை எனது குடும்பத்துடன் அனுபவித்தேன். எனது தந்தை கொல்லப்பட்டார். தாயார் முள்ளிவாய்க்காலில் காயம்பட்டார். நான்கு தடவைகள் நான் காயம்பட்டேன். எனது அம்மாவின் சகோதரியின் மகன் கொல்லப்பட்டார். மற்றுமொரு மகன் மோசமாகக் காயம்பட்டார்.

நாங்கள் உணவு இன்றி, தண்ணீர் இன்றி, காயங்களுக்கு மருந்துகள் இன்றி உயிர்வாழ முயற்சிப்பதற்காக நாங்கள் பதுங்குகுழிகளுக்குள்ளே மறைந்துகொள்ள வேண்டியிருந்தது. நாங்கள் பிழைக்க வேண்டியிருந்த அந்த கூட்டு வேதனைகளை இந்தக் குறுகிய நேரத்துக்குள் விபரிப்பது எனக்கு கடினம்.

இன்னும், நான்கு ஆண்டுகள் கடந்தும், எனது சகோதரனும் சகோதரியின் கணவரும் இலங்கைப் படையினரின் சிறைக்குள்தான் இருக்கிறார்கள். நான் பிறந்த மண்ணில் வாழமுடியாது, இலங்கைத் தீவை விட்டே வெளியேற்றப்பட்டிருந்தேன். இன்று அந்நிய நாட்டில் புகலிடத்துக்காக மன்றாடிக் கொண்டிருக்கிறேன். இதுதான் இலங்கையில் தமிழர்களின் நிலை.

நாங்கள் எங்களது கூட்டு சமூக கலாச்சார வாழ்க்கையை இழந்தோம், எங்கள் குடும்பங்களை இழந்தோம், எங்கள் தாய்நாட்டில் வாழ்வதற்கான உரிமையை இழந்தோம். வரலாற்று ரீதியாக நாங்கள் உண்மை பேசுகின்ற ஒரு மக்கள். தயவுசெய்து எங்களை உண்மை பேசவிடுங்கள். எங்களுக்குப் பாதுகாப்புக் கொடுங்கள், எனக்கு பாதுகாப்புக் கொடுக்கள் எனவேதான் என்னால் உண்மை பேசமுடியும்.

தமிழீழ விடுதலைப் புலிகளுடனான எனது தொடர்பை நான் உங்களிடமிருந்து ஒருபோதும் மறைக்கவில்லை. ஆனால், என்மீதான உங்களுடைய இந்தக் குற்றச்சாட்டு சற்று வித்தியாசமாக இருப்பதை நான் உங்களுக்கு கூறவேண்டியுள்ளது.

விடுதலைப் புலிகள் இராணுவ ரீதியாகத் தோற்கடிக்கப்பட்டு இன்று நான்கு ஆண்டுகள் கடந்துள்ளன. இந்த நான்கு ஆண்டு காலப்பகுதியில் உறுதியாகத் தமிழர்களிடமிருந்து எந்த ஆயுதச் செயற்பாடுகளும் இடம்பெறவில்லை.

இனப்படுகொலைத் தாக்குதலின் பலியாட்களாக நாங்கள் இருந்தும், தமிழர்கள் பயங்கரவாதிகளாக இருப்பதுபோல் வகைப்படுத்துவது சற்று வித்தியாசமாக இல்லையா? இலங்கை அரச ஆயுதப் படைகளை நீங்கள் எப்படி விபரிக்கப் போகிறீர்கள்?

உண்மையிலே மிகவும் வேதனையான விடயம் என்னவென்றால், என்னைப் பற்றி நீங்கள் உங்கள் மனதில் எழுப்பி வைத்திருக்கும் கேள்வி, பொதுவாகவே தமிழ் மக்கள் குறித்து உலகப் பொதுசனத்தின் மனதிலும் உள்ளது.

நான் என்ன கருதுகிறேன் என்பதை காட்டுவதற்காக நான் இணையத்தளத்தில் படித்த மிக அண்மையில் வெளியான ஒரு கட்டுரையை நான் இங்கே பயன்படுத்துகிறேன்.

'உருவறித் நிக்கோல் இலங்கையில் விடுமுறைகள் பற்றி எழுதுகிறார், பிரித்தானிய செய்தித்தாள் 'தி ஒப்சேவர்' இல் ஒரு 'Taxi' ஓட்டுநருடனான தனது கலந்துரையாடலை விபரிக்கிறார்.

'நீங்கள் ஒரு புத்த மதத்தவரா?' அந்த ஓட்டுநரிடம் நான் கேட்டேன்.
'இல்லை. நான் ஒரு இந்து.'
'ஓ, அப்படியானால் நீங்கள் தமிழனா?'
'ஆம். நான் ஒரு தமிழன்,' என்கிறார் ஓட்டுநர், பின்பு சத்தம்போட்டுச் சொன்னார், 'ஆனால், நான் ஒரு பயங்கரவாதி இல்லை!'

திரு.நிக்கோல் தனது கட்டுரையில் பின்வருமாறு கூறி நிறைவு செய்கிறார். அந்த ஓட்டுநர் ஒரு பயங்கரவாதி என ஒருபோதும் சிறுகணம் கூட நான் நினைக்கவில்லை, ஆனால், அவர் அதைக் கூறியதில் ஓர் உலகத்தின் வலியை நான் கேட்டேன்.

பிரித்தானியா இலங்கைத் தீவைவிட்டு வெளியேறியதிலிருந்து முதல் 30 ஆண்டுகளாக, தமிழர்கள் சிங்கள தேசத்திடமிருந்து தீவிர இனவாத வன்முறையை எதிர்த்து அமைதியான காந்திய வழிமுறைகளை மட்டும் பயன்படுத்தி போராடினார்கள்.

பாகுபாட்டுச் சட்டங்கள், தமிழ் தேயிலைத் தொழிலாளர்களின் குடியுரிமைகளைப் பறித்தல், தனிச் சிங்களச் சட்டம், தமிழ் மாணவர்கள் அதிக மதிப்பெண்களை எடுத்தால் மட்டுமே பல்கலைக் கழகம் நுழைய முடியும் என்ற கோரிக்கை, அரச ஆதரவோடு தமிழர் எதிர்ப்பு இனக்கலவரங்கள் - இவை அனைத்தும் அமைதியான ஆர்ப்பாட்டங்களை தமிழர்கள் மேற்கொள்ள வேண்டிய கட்டாயத்தின் போதே நிகழ்ந்தன.

30 ஆண்டுகளாக அமைதி முறை ஆர்ப்பாட்டங்கள் மூலம் எதையும் அடைய முடியவில்லை என்பதை உணர்ந்து கொண்ட பிற்பாடு மட்டுமே தமிழர்களிடமிருந்து ஆயுதப் போராட்டம் ஆரம்பித்தது. 30 ஆண்டுகளாக பலத்தோடு பலம் சந்திக்க வைக்கக்கூடிய ஒரு நிலையில் இனவாதப் பயங்கரவாதம் தமிழர்களை நிறுத்தியது. போர் தமிழர்கள் மீது திணிக்கப்பட்டது.

தமிழீழ விடுதலைப் புலிகள் சித்தரிக்கப்படுகின்ற முறையை நான் நிராகரிக்கிறேன் - குறிப்பாக மேற்குலக ஊடகத்தால். வெறிபிடித்தவர்கள் என்றும் தீவிரவாதிகள் என்றும் பயங்கரவாதக் குழு என்றும் சித்தரிக்கிறார்கள்.

தமிழீழ விடுதலைப் புலிகள் தமிழ் மக்களின் உரிமைகளைக் காப்பதற்காக அர்ப்பணிக்கப்பட்ட ஒரு அறிவான, நவீன, முன்னோடியான இயக்கம். அது இலங்கைப் படைக்கு எதிராகப் போராடிய அதேவேளை, சாதி முறைமைக்கு எதிராகவும் பெண்கள் உரிமைகளுக்காகவும் மிகவும் கடினமாகப் போராடியது.

25 ஆண்டுகள் கொண்ட தீவிர சமச்சீரற்ற போரின் பின்னர், தமிழர்கள் ஒரு பலம்வாய்ந்த நிலையை அடைந்ததும், தமிழீழ விடுதலைப் புலிகள் என்ன செய்தார்கள்? சமாதான முன்னெடுப்பைத் தொடங்கினார்கள்! சர்வதேச நாடுகளின் கண்காணிப்பில் 2002 ம் ஆண்டு ஆரம்பிக்கப்பட்ட சமாதான முன்னெடுப்பு தமிழர்களுக்கு ஒரு நம்பிக்கையான காலமாக இருந்தது.

சிங்களவர்களுக்கும் அது ஒரு நம்பிக்கையான காலமாக இருந்தது என நான் கேள்விப்பட்டேன். ஆனால், ஆரம்பத்தில் சமாதான முன்னெடுப்புக்கு முற்றுமுழுதான ஆதரவைக் காட்டிக்கொண்ட சர்வதேச சமூகம், அதன் நிலைப்பாட்டை மாற்றியது.

2003 ல் தமிழ் மற்றும் சிங்கள பேச்சுவார்த்தையாளர்கள் கைகளைக் குலுக்கிக் கொண்டிருந்த போது, உலகம் போரை நோக்கி வழிநடந்தது. இலங்கை சமாதான முன்னெடுப்பின் இணைத் தலைமை நாடுகளுக்குள் பிரதான இரு வலுவான நாடுகளுக்கிடையே பாரிய வேற்றுமைகள் நிலவின.

அமெரிக்காவும் ஐரோப்பிய ஒன்றியமும் ஈராக் போர் தொடர்பாக சர்ச்சையில் இருந்தன. இந்த சர்ச்சை இலங்கை சமாதான முன்னெடுப்பில் ஒரு தாக்கத்தை ஏற்படுத்தியது.

தமிழர்களுக்கும் சிங்களவர்களுக்கும் சமாதானம் தேவைப்பட்டிருக்கலாம் - ஆனால், அமெரிக்காவும் பிரித்தானியாவும் விரிவடைந்து கொண்டிருந்த மத்திய கிழக்குப் போர்களில் - பயன்படுத்த சுதந்திரமாக இருப்பதற்காக - தமிழர் தாயகத்தில் உள்ள திருகோணமலை போன்ற மூலோபாயத் துறைமுகங்களில் அதிக ஆர்வத்தைக் காட்டின.

இந்த வல்லரசுகள் துறைமுகத்தை அண்மித்த பகுதியை விட்டு விடுதலைப் புலிகளை வெளியேற்றத் தேவைப்பட்டது என்பது வெளிப்படையானது. எனவே, சமாதான முன்னெடுப்பானது வெட்கமின்றி அமெரிக்க கூட்டு நாடுகளாலும் சிங்கள தீவிரவாத மேலாதிக்கவாதிகளாலும் திட்டமிட்டுத் தாக்கப்பட்டது.

சமாதான முன்னெடுப்புக்கான இறுதித் தாக்கமானது அமெரிக்காவும் பிரித்தானியாவும் விடுதலைப் புலிகளைத் தடை செய்ததிலிருந்து ஐரோப்பிய ஒன்றியம் மிகப் பெரிய அழுத்தத்துக்குள் உள்ளான போதே ஏற்பட்டது.

அமெரிக்காவும் பிரித்தானியாவும் விடுதலைப் புலிகளை வெறிபிடித்தவர்கள் என்றும் பயங்கரவாதிகள் என்றும் அழைப்பதற்கு ஒரு நீண்ட பாதை செல்வார்கள் என்பதை என்னால் விளங்கிக்கொள்ள முடியும்.

ஆனால், நன்றாக அறிந்துகொள்ள வேண்டிய ஏனைய நாடுகள் வெட்கமின்றி அமெரிக்க வரிசையைப் பின்பற்றுவது உண்மையிலே மிகவும் கவலையாக உள்ளது.

பயங்கரவாதியாக விபரிக்கப்படக்கூடிய எந்தச் செயற்பாட்டிலும் நான் ஈடுபடவில்லை என்பதை உங்களுக்கு என்னால் கூறமுடியும்.

மேலும், என்னால் கூறிக்கொள்ளக் கூடிய விடயம் என்னவென்றால், பொதுமக்களை மனிதக் கேடயங்களாகவோ அல்லது பலவந்தமாக சிறுவர்களை படையில் சேர்த்தல் போன்ற எந்தச் செயற்பாடுகளிலும் விடுதலைப் புலிகளின் எந்தப் பகுதியும் ஈடுபடுத்தப்பட்டது என்பதில் எனக்கு சிறுதுளி கூட அனுபவமில்லை.

இங்குள்ள ஒவ்வொருவரும் நான் சொல்லவேண்டிய விடயத்துடன் உடன்படுவார்களோ அல்லது விளங்கித் தன்னும் கொள்வார்கள் என நான் எதிர்பார்க்கவில்லை.

ஆனால், இந்த 21ஆம் நூற்றாண்டின் முதலாவது இனப்படுகொலையின் இந்த நான்காவது ஆண்டு நினைவு நாளில் - சற்று சுதந்திரமான ஆய்வைச் செய்யுமாறும் அத்துடன், புரிந்துகொள்ள முயற்சி செய்யுமாறும் நான் உங்களைக் கேட்டுக்கொள்கிறேன்.

ஏனென்றால், என்னுடைய வழக்கு குறித்த ஒரு முடிவை நீங்கள் தற்பொழுது எடுக்கமாட்டீர்கள் - ஆனால், அதைக்காட்டிலும் ஏதோவொரு விடயத்தில் அதிகமாக முடிவுசெய்வீர்கள்.

நன்றி..இணையம்

தமிழீழ தேசியச் சின்னங்கள் பற்றிய பதிவு

 

• தமிழீழக் தேசியக்கொடி பயன்பாட்டுக்கோவை

தேசியம் என்பது மக்களின் சிறப்பான மன எழுச்சியாலும் செயற்திறனாலும் தோன்றி நிலைத்து நிற்கிறது தேசியம் என்பது உணர்வு மாத்தரமல்ல, உருவமும் கூட தேசியத்தின் உணர்வுக்கு உருவம் கொடுப்பவை தேசியச் சின்னங்கள் அவை காலத்தைக் கடந்து நிற்கின்றன.

எங்கள் உடைமைகள் அழிக்கப்பட்டாலும் உணர்வுகள் சிதைக்கப்படமுடியதவை அவை எமக்கான தேசியத்தோடு ஒன்றித்து விட்டவை 30 வருடதுக்குமேலான எமது தேசியம் எனும் இலக்கு இப்போது சிங்களம் நசுக்கிவிட்ட ஒன்றாகி போனது....என்றோ ஒருநாள் எமக்கான உரிமைக்காக காத்து நிற்கிறோம் கொடுக்கப்பட உயிர்களுக்கும் சிதைக்கப்பட்ட உரிமைகளுக்கும் நசுக்கப்பட்ட உணர்வுகளுக்கும் மாற்றிடு ஏது
அது எமக்கான தேசமே...

• தேசிய மரம் வாகை

தேசியம் என்பது ஒரு இனத்தையும்,அந்த இனம் வாழும் இடத்தையும் குறிப்பிடுகிறது தேசியம் வலுவான சக்தி, தேசியச் சின்னங்கள் தேசியத்திற்குரிய முக்கியத்துவம் தேசியச் சின்னத்திற்கும் உண்டு.

• தேசியப் பூ காந்தாள்

தேசியம் என்ற கருப்பொருளுக்கு உருவம் கொடுப்பவை தேசியச் சின்னங்கள் என்று அங்கீகரிக்கப்பட்ட தேசியக் கொடி, தேசியப் பறவை, தேசிய மரம், தேசிய விலங்கு, தேசியப் பூ என்பனவாகும். தேசியத்தை வளர்த்த பிதாமகர்கள் இவற்றைத் தெரிவு செய்கிறார்கள்.

• தேசிய விலங்கு சிறுத்தை

காலம் தனது வரலாற்றுப் பதிவை தேசியச் சின்னங்களுக்கு வழங்குகிறது தேசியச் சின்னங்கள் தேசியத்திற்கு நிகரானவை.தேசியம் என்பது உன்னதமான உணர்வு தேசியச் சின்னம் உணர்வின் உருவம்.

தேசியச் சின்னங்கள் எழுச்சி வடிவங்கள் அவை உருமாற்றம் செய்யப்படுவதில்லை தேசியத்திற்குரிய மக்கள் கூடும் இடங்களில் தேசியச் சின்னங்கள் முன்னிலைப் படுத்தப்படுகின்றன

• தேசியப் பறவை செண்பகம்

தேசிய சின்னங்கள் மாறாது இருப்பதோடு மாற்றத்திற்க்கு உட்படாத வலுப் பொருளாகவும் இருக்கின்றன தமிழீழத்தின் தேசியக் கொடி புலிக் கொடி இறையாண்மை பெற்ற நாடுகளின் தேசியக் கொடிகள் ஆரம்பத்தில் நாட்டு மக்களின் ஒரு பகுதியினரின் கொடியாகவே தொடங்கியுள்ளன. பின்பு நாட்டின் கொடியாகப் பரிணமித்துள்ளன இது உலக நியதி.

ஈழத்தமிழர் தம் புலிக்கொடி முழு தமிழர்களின் தேசியக்கொடி இதில் மாற்றுக் கருத்திற்கு இடமில்லை. தேசிய நாட்கள் நிகழ்ச்சிகள் ஒன்று கூடல்கள் என்பனவற்றில் புலிக்கொடியை ஏற்றுவது பறக்க விடுவது நியாய பூர்வமானது அது உலக ஒழுங்கில் ஏற்றுக் கொள்ளப்படும் நிகழ்வு

இபொழுது புலம்பெயர் தேசத்திலும் தாய் தமிழ் நாட்டிலும் எமது தேசிய கோடிக்கு உயரிய அந்தஸ்து கொடுக்கப்படுகிறது...அண்மையில் தமிழ் நாட்டில் மாணவர்கள் இந்திய தேசத்துக்கு அகிம்சை மூலம் சவால் விட்டு வருகின்றனர் அவர்களின் அணைத்து நிகழ்வுகளிலும் எமது விடுதலை கொடியையும் தேசியத்தலைவரின் புகைப்படமுமே காணப்படுகிறது பாலச்சந்திரனின் அந்த புகைப்படம் உலகையே உலுக்கி கொண்டு இருக்கிறது
உலக புரச்சியளர்கள் சிங்களத்தின் மிருகத்தனத்தை பார்த்து வெட்கித்து கல்லறைக்குள் தம் தலைகளை சாய்த்து கொண்டு உள்ளனர்......எனவே எமது போராட்ட நிகழ்வுகளில் தேசிய கொடியினை சின்னங்களை பயன்படுத்துவது எமது எல்லோரின் கடமை ஆகிறது


ஈழத் தமிழர்களின் தேசியப் பறவை "செண்பகம்" தேசியமரம் "வாகை", தேசியப் பூ "கார்த்திகைப் பூ" தேசிய விலஙகு சிறுத்தை" இதனை எம் உறவுகள் வருங்கால சந்ததிகள் மறக்கக்கூடாது

மூத்த தலைமுறைக்கும் இளைய தலைமுறைக்கும் இடையில் தொடர்புப் பொருளாகத் தேசியச் சின்னங்கள் இடம்பெறுகின்றன. தேசியச் சின்னங்களின் சிதைவு தொடர்பின் சிதைவாக அமைகின்றன.

தாயகத்திற்கும் புலத்திற்கும் இடையில் நிலவும் உறவை வலுப்படுத்தும் பாலமாகத் தேசியச் சின்னங்கள் நிலவுகின்றன தமிழீழ விடுதலைப் போரின் அடிப்படை இலட்சியங்களைத் தாங்கி நிற்கும் உணர்வும் உருவமுமாகப் தேசியக் கொடியும் தேசியச் சின்னங்களும் விளங்குகின்றன தேசியக் கொடிக்கும் பிற தேசியச் சின்னங்களும் உரிய மதிப்பு வழங்குவது எமது கடமையாகும்.

மூலம்  -விக்கிபிடியா 

எனது கிராமமும் - இன்றைய அவல நிலையும்.

கிராமம் என்று சொன்னவுடனேயே பலருக்கு (குறிப்பாக நகரவாசிகள், கிராமத்தை விட்டு வெகுநாட்களுக்கு முன்னரே வளியேறியவர்களுக்கு) நினைவுக்கு வருவது விவசாயம் , விவசாயிகள், எல்லாம் ஏழை மக்கள்,படிப்பறிவு அதிகம் இல்லாதவர்கள் என்பதுதான்.முன்னர் காலங்களில் அப்படிதான் இருந்திருக்கும்சில வருடங்களுக்கு முன்னர் எனது கிராமம் அதற்கான அடையாளங்களோடு தான் இருந்தது. ஆனால் இன்றைய நிலை அப்படியில்லை காலங்களால் பெரும் மாற்றம் கண்டுள்ளது.. கிராமம் பற்றிய பார்வையில் புரிதலில் நிறைய மாற்றங்கள் கொள்ள வேண்டியுள்ளது.
ஆரம்ப நிலை மனித இனம் உணவுக்காக நாடோடியாய் சுற்றித் திரிந்து விலங்குகளை வேட்டையாடி, தானும் விலங்குகளால் வேட்டையாடப்பட்டு அல்லலுற்று அலைந்து கடைசியாய் ஓரிடத்தில் ஒரு குழுவாய் தன்னை நிலைநிறுத்திக் கொண்டு தன் உணவுத் தேவையை விவசாயத்தின் மூலம் நிறைவேற்றிக் கொண்டபோது தான் சேர்ந்து வாழக்கூடிய வழிமுறை பின்பற்றப்பட்டு இன்றைய கிராமம் என்ற பரிணாமத்தை அடைந்தது.


இந்த பூமியில் முதன் முதலாய் உருவான அமைப்பு கிராமம் தான். மக்களின் எண்ணிக்கையைப் பொருத்து அது சிறிதாகவோ பெரிதாகவோ அடையாளப்படுத்தப்பட்டது. அந்த சமூக அமைப்பில் அனைத்தும் பொதுவாய் இருந்தது ஆதி சமூகம் அமைக்கப்பட்டது முதலில் பொது உடைமை தத்துவத்தில் தான்  .
       

தொண்மை வாய்ந்த கிராம அமைப்பு  தான் இன்றைய மனிதனின் வேர். மனித இனம் இன்றைக்கு கிளைத்து எழுந்து நிற்பது இந்த வேர்களிலிருந்துதான். வேர்கள் எப்படி வெளியே தெரிவதில்லையோ அதைப்போல் கிராமங்களும் தன்னை வெளிக்காட்டாமல், தன் வலிகள், சுகங்கள்,சோகங்கள், இழப்புகள், ஏமாற்றங்கள் இப்படி எல்லாவற்றையும் தன்னுள் வைத்துக்கொண்டு இன்றும் ஜீவனுள்ள அமைப்பாய் இயங்கிக் கொண்டிருக்கிறது.
ஆத்மாக்களின் கடைசி புகலிடமாய் இருந்து கொண்டிருப்பது கிராமங்கள் தான் .
  
இப்படி இருக்கும் எண்ணற்ற இலங்கை  கிராமங்களின் வரிசையில்இலங்கை வரைபடத்தில் இன்னமும் இடம்பெறத் தகுதி பெறாத ஒரு கிராமம் தான் எனது கிராமம். 
    
யாழ்மாவட்டம் மாவட்டம், தீவுப்பகுதி ஊர்காவத்துறை  உட்பட்ட புளியங்கூடல்கிராமம் தான் அது.
      
எந்த விதத்திலும் முக்கியத்துவம் பெறாத இந்த கிராமம் முக்கிய நகரங்களை இணைக்கும் தேசிய நெடுஞ்சாலைகளை விட்டு விலகி உள் ஒடுங்கி  போதிய போக்குவரத்து வசதியற்ற நிலையில் தான் இன்னமும் இருக்கிறது.          
        
       
இங்கு விவசாயத்தை மட்டுமே நம்பி வாழும் இந்த மக்களுக்கு தங்கள்  குழந்தைகள் குறைந்தபட்சம் ஆரம்பக் கல்வி பெறுகின்ற வசதி கூட இந்த கிராமத்தில் கிடையாது என்பதுதான் மிகவும் வேதனைதரும் விசயம். 
      
இங்கு புகையிலை மற்றும் இதர விவசாய பயிர்கள் பயிரிடப்படுகின்றது சுற்றிவர உவர் நீரினை கொண்ட ஒரு பிரதேசமாக இது விளங்குகின்றது பொதுவாக இயற்கையை மட்டும் நம்பி செய்கின்ற விவசாயம் தான் இங்கு உண்டு இது இயற்கையால் ஏமாற்றப்பட்ட இன்னலக்ளும் என் கிராமத்திற்க்கு உண்டு
எனது ஊரின் மிகச்சிறந்த எழுச்சியாக ஆலயங்களை சொல்லலாம் தீவுப்பகுதியில் புளியங்கூடல் அம்மன் ஆலயம் தல சிறப்பில் இரண்டாவது இடத்தினை பெறுகின்றது
அதனைசுற்றி பிள்ளையார் கோவில் வைரவர் கோவில் போன்றனவும் உள்ளன

இதே நேரம் தீவுப்பகுதியில் சிறந்த கல்வி கொண்டபிரதேசமாக வேலணைக்கு அடுத்தபடியாக எமது கிராமத்தினை சான்றோர்கள் சொல்வர்....இது இன்றைய சூழ்நிலையில் கேள்விக்குறியாக உருவாகி கொண்டு இருப்பதே வேதனையானது...
இலங்கையின் விவசாய கிராமங்கள் அந்தமக்களின் ஒற்றுமையான பங்களிப்பின் மூலம் அடுத்தகட்டத்தை நோக்கி நகர்ந்து உள்ளன இன்றைய நவீனத்துவமும் கல்வி வளர்ச்சியும் அவற்றினை மேம்படுத்தி உள்ளன ஆனால் எமது கிராமத்திற்க்கு மட்டும் அது பொருத்தமானதாக அமையவில்லை என்பதே கவலை அளிக்கிறது
எனது மண்ணில் பிறந்தவர்கள் அதிகமானவர்கள் புலம்பெயர் தேசங்களில் வாழ்ந்து வருகிறார்கள் இவர்களின் போதுமான சிறுது பங்களிப்பு இருந்தால் எமது கிராமம் ஒளிபெற்ற தேசமாக மாறிவிடும் இதற்க்கு இலங்கையின் எத்தனையோ கிராமங்கள்உதாரணமாக  சொல்லலாம்
இன்று சமூக அறிவின் மட்டம் தொடர்ச்சியாகவும், மிக வேகமாகவும் வீழ்ச்சி கண்டு வருகின்றது. விவாதங்கள், விவாதத் தளங்கள் எங்கும் இதே கதிதான். சமூக நேசிப்புள்ள மக்கள் இளைஞர்கள் மற்றம் கண்டு வருகின்றனர்  சமூகத்தை புரிந்துகொள்ளும் முயற்சிகள் முற்றாகவே சிறுமைப்படுத்தப்படுகின்றது. சமூகத்தின் உயிர்த்துடிப்புள்ள ஆற்றல் உள்ள புரட்சிகர சமூக அறிவு கிடையாது.  இதற்கு இசைவான வகையில் சமுகத்தில் இடம்பெறும் ஒரு சில சம்பவங்களும் கரணம் ஆகி விடுகின்றது இது மாற்றம் இப்பொழுது அவசியம் ஆகின்றது உங்களால் எனது மண் என் மக்கள் என்று சொல்லுவதற்க்கு மிகச்சிறந்த ஒரு சமுகத்தை உருவக்குவதட்க்கு நிங்கள் கடமைப்பட்டு உள்ளீர்கள்... 
உதாரணமாக சொல்லப்போனால் எமது ஊரில் கல்வி கற்ற எத்தனையோ மருத்துவர்கள் இருக்கிறார்கள் இவர்கள் தங்களின் கல்வியினை முடித்து கொண்டு வேலை செய்பவர்கள் அகவும் இருக்கிறார்கள் ஆனால் நான் அறிந்த மட்டில் இவர்கள் புளியங்கூடலில் எந்தவிதமான சேவைகளையும் வழங்கியதாக தெரியவில்லை இவர்கள் நினைத்தால் மாதம் ஒரு தடவை இலவச மருதுவமுகமினை நடத்தலாம் ஏன் முன்வரவில்லை பட்டதாரி ஆசிரியர்கள் வேறு துறைகளில் பரிச்சியம் உடையவர்கள் எவரும் தங்களின் பாதைகளை இன்றைய இளைய சமுதயதிட்க்கு கட்டவில்லை என்பதே வேதனையான விடயமாக இருக்கிறது 
அதே போல் ஆலயங்கள் கிராமசேவைகளில் தங்களை ஈடுபத்த முன்வரவேண்டும் இருள் நிறைந்த கிராமம் வெளிச்சம் அடையும் எமது ஊரில் இருந்து இலங்கையின் கொடிய யுத்தம் இனமோதல்களால் தங்களின் முகவரிகளை தொலைத்து மண்வாசனை மறந்து அந்நிய தேசங்களில் முகங்களை இழந்து வாழ்பவர்கள் தங்களின் முகவரியினை மீண்டும் மண்மீது பதிக்க விரும்புகின்றனர் ஆனால் பலபேர் அவ்வாறு இல்லை மாதவருவையில் ஒரு 10 டொலரைகூட கொடுபதட்க்கு பலவாறு யோசனை செய்கின்றனர் பலபேர் தங்கள் பிறந்த ஊர்களை மறந்துவிட்டனர் ஆனால் முகநுல்களில் தங்களின் அடையாளங்களை வெட்டியான பேச்சுகள் மூலம் காட்டிவருகின்றனர் 

அல்லும் பகலும் நெருக்கித் தள்ளும் வாழ்வில் சுயநலத்தினால் உந்திப்பட்டு வாழ்ந்தால் நமக்கும் மந்தைகளுக்கும் என்ன வேறுபாடு? பின்னொரு நாளில் நான் இப்படிக் கழித்தேன் என்று நினைவு கூர்வதற்கு மந்தைகளிடம் ஏதுமில்லை. நானிலிருந்து விடுபட்டு நாமுக்காக வாழ்வதே வாழ்க்கையின் முழுமையை ஒளியூட்டி உணர்த்துகிறது. இது மதவாதிகள் கூறும் ஆன்ம விடுதலை என்ற சொர்க்கத்தின் இன்பத் திறவுகோலல்ல. சமூகவிடுதலைக்காக தன்னை இழந்து தம்மை மீட்கும் மனிதகுலத்தின் ஆகப்பெரும் கனவு.  இந்த கனவிட்க்கு நனவை கொடுக்கின்றபோது எனது கிராமத்தின்  அடுத்த தலைமுறையில் வரும் மனிதர்கள் இந்த இருட்டு குகைகளின் தடையை நம் ஒளியால் கடக்கிறார்கள். 

அதேபோல்உண்மையில் மேடைப் பேச்சுக்களில் மற்றும் முகனுள் பக்கத்தில்  `மானிடத்தை நேசிக்கிறோம்' என கதையளப்பவர்கள் தம்மை  மனிதநேயம் மிக்கவர்களாக இனங்காட்ட பிரயத்தனப்படுகிறார்கள். இவர்கள் சொற்களில் மாத்திரம் இல்லாமல் வாழ்விலும் மனிதத்தை கடைப்பிடிக்க வேண்டும்.அப்போதுதான் ஒன்றுபட்ட ஒரு சமுக அமைப்பை  உருவாக்க முடியும் 

இப்பொழுது சில சக்திகளால் கிராமம் துளிர் விடதொடங்கி உள்ளது இலவசகல்வி நிலையம் நடத்தப்படுகிறது நல்ல படித்த சந்ததி உருவாக்கப்படுகிறது இநோருநாளில் எனது கிராமம் நிமிர்ந்து நிக்கும் என்பதில் மாற்று கருத்துகள் இருக்கப்போவதில்லை ஆனால் இதன் வேகம் வளர்ச்சி என்பது குறைவானது போதிய மூலதனம் இல்லாததே காரணம் ஆகின்றது ஊரின் வளர்ச்சியில் ஆர்வம் உள்ளவர்கள் 

சமுகத்தின் மீது பற்று கொண்டவர்கள் முன்வரவேண்டும் 
சமூகத்தின் கூட்டு பங்களிப்பும், வழிகாட்டும் பொது விவாதங்களும் அவசியமானதாக உள்ளது. சமூகம் தன்னைத்தான் அமைப்பாக்குவதன் மூலம்தான், இவை போன்றவைகளை சரியாக முன்னெடுத்து வழிநடத்த முடியும்.

ஒன்றுபடுவோம்... திட்டமிடுவோம்... செயல்படுவோம்...

புளியங்கூடல் வடக்கு வீதி அண்மையில் புனரமைக்கபட்டது ...

 கிராமிய வீதி புனரமைப்பு எனும் தொனி பொருளில் தீவகத்தின் சில வீதிகள் பிரதேசசபையின் நிதி உதவியுடன்
அமைக்கப்பட்டு வருகிறது.....அந்த வகையில் புளியங்கூடல் வடக்கு வீதி அம்மையில் புனரமைக்கப்படது...2007 ஆண்டு காலப்பகுதியில்
புளியங்கூடல் வடக்கு வீதி மற்றும் தெற்க்கு வீதிகள் புளியங்கூடல் மக்களின் உதவியுடன்....ஊரீ மண் போட்டு புனர் அமைக்கப்பட்டு இருந்தன பின்னர்
2010 ஆண்டு சேவாலங்கா வின் உதவியுடன் மீண்டும் செப்பனிடப்பட்டது குறிப்பிட தக்கது......

இந்த மகத்தான தியாகிகள் காலம் காலமாக தமிழரின் இதயக் கோயிலிலே பூசிக்கப்பட வேண்டியவர்கள்

ஈழ விடுதலை வரலாறு மாவீரர்களின் ரத்தத்தினால் எழுதப்பட்டிருக்கிறது. அவர்களுடைய இறப்புகள் அர்த்தமற்ற இறப்புகள் அல்ல. இந்த வீரர்களின் சாவுகள் தமிழரின் வரலாற்றை இயக்கும் உந்துசக்திகளாக அமைந்துவிட்டன. அந்த மாவீரர்கள் காலத்தால் அழியாதவர்கள். சுதந்திரச் சிற்பிகள். தமது மண்ணிலே ஒரு மாபெரும் எழுச்சிக்கு வித்திட்டுச் சென்ற வீரமறவர்கள். தமது இனத்தின் சுதந்திரத்திற்காகவும் பாதுகாப்புக்காகவும் தமது இன்னுயிரை ஈந்தவர்கள் அவர்கள். இந்த மகத்தான தியாகிகள் காலம் காலமாக தமிழரின் இதயக் கோயிலிலே பூசிக்கப்பட வேண்டியவர்கள். ஒரு விடுதலை வீரன் சாதாரண வாழ்க்கை வாழும் ஒரு சாதாரண மனிதன் அல்லன். அவன் ஒரு லட்சியவாதி. ஓர் உயர்ந்த லட்சியத்திற்காக வாழ்பவன். தனக்காக வாழாமல் பிறருக்காக வாழ்பவன். மற்றவர்களுடைய விடிவுக்காகவும் விமோசனத்திற்காகவும் வாழும் சுயநலமற்ற, பற்றற்ற அவன் வாழ்க்கை உன்னதமானது; அர்த்தம் உள்ளது. சுதந்திரம் என்ற உன்னத லட்சியத்திற்காக அவன் தனது உயிரையும் அளிக்கத் துணிகிறான். எனவே விடுதலை வீரர்கள் அபூர்வமான மனிதப் பிறவிகள், அசாதாரணப் பிறவிகள் என்று தேசியத்தலைவர் பிரபாகரன் அவர்கள் பெருமிதத்துடன் கூறினார். இவரின் கூற்று பொய்யாகிவிடக் கூடாது.

முப்பதாண்டு காலப் போராட்டத்தில் 35,000-க்கும் அதிகமான மாவீரர்களைத் தமிழீழம் இழந்திருக்கிறது. இவர்களின் இழப்பு தேசக் கட்டுமானத்துக்கான விதைப்பாகவே தமிழர்கள் கருதி வந்துள்ளார்கள். முப்பதாண்டு கால ஆயுதப் போராட்டத்தில் தமிழ் மக்களுக்காக இந்த மாவீரர்கள் பட்ட துன்பங்கள், துயரங்களை எவராலும் இலகுவில் அறிந்து கொள்ள முடியாதவை. மரணத்தை எதிர்கொண்டு வாழ்ந்த பண்பும் மரணத்துக்குச் சவால் விட்டு இலக்கைத் தேடிய பண்பும் இவர்களுடையது. தமிழ்மக்களின் விடுதலைக்காக உயிர் துறந்த இந்த மாவீரர்களைக் காலம் காலமாக நினைவு கூர்ந்து பூசிக்க வேண்டியது தமிழர்களாய் பிறந்த அனைவரினதும் கடமை. ஆயுதப் போராட்டத்தின் மூலம் தமிழ்மக்களைப் பாதுகாத்தும் அவர்களின் பிரச்சினைகளை உலகறியச் செய்தும் எத்தனையோ விதங்களில் அவர்கள் செய்து விட்டுப் போன பணிகளுக்காக நன்றிக் கடனைச் செலுத்தும் வாரம் தான் இந்த மாவீரர் வாரம்.

தாயகத்தில் மாவீரர்களின் எந்தவொரு அடையாளச் சின்னத்தையும் இல்லாமல் செய்து விடுவதில் சிங்களப் பேரினவாதம் வெற்றி கண்டுள்ளது. தாயகத்தில் இருந்த அத்தனை மாவீரர்களின் நினைவாலயங்களும் அழிக்கப்பட்டு மண்ணோடு மண்ணாக்கப்பட்டு விட்டன. ஈழத்தில் மாவீரர்களை நினைவு கூருவதற்கு சிங்களப் பேரினவாத அரசு ஒருபோதும் அனுமதிக்கப் போவதில்லை. இந்தக் கட்டத்தில் மாவீரர்களை நினைவு கூரும் பொறுப்பு புலம்பெயர் தமிழர்கள் மற்றும் தமிழ் நாட்டில் வாழும் மானத்தமிழ் மக்களிடம் தான் உள்ளது. மாவீரர்களின் வரலாற்றைக் கட்டிக் காப்பது தொடக்கம் மாவீரர் நாள் பாரம்பரியங்களை அழிந்து விடாமல் காக்கும் பொறுப்பும் இவர்களுடையதே. இதற்கு ஒன்றுபட்ட வேலைத்திட்டங்களே அவசியம்ஆகின்றது 

தமிழீழ விடுதலைக்கான ஆயுதவழிப் போராட்டம் மௌனிக்கப்படுகின்ற நிலைக்கு வந்தபோதும், தமிழீழத் தேசிய விடுதலைக்கான போராட்டத்தை வெவ்வேறு முனைகளில் நகர்த்துவதற்கான உத்வேகத்தை தமிழர்கள் இன்னும் இழந்துவிடவில்லை. தமிழீழத் தேசிய விடுதலைக்கான தேவை இருந்தபோதும், அதனை அடைவதற்காக பல்வேறு முனைகளில் தமிழர்கள் தமது போராட்டத்தை நகர்த்திவருகின்றபோதும், அவர்கள் அனைவரையும் ஒரேபுள்ளியில் சந்திக்கவைக்கின்ற பலம், இறுதிவரை உறுதி குலையாமல் போராடிய மாவீரர்களையே சாரும்.

தான் வாழும் தேசத்திற்காக, தான் நேசித்த மக்களுக்காக தங்களால் செய்யக்கூடிய அதியுச்ச அர்ப்பணிப்பைச் செய்த மாவீரர்களின் வாழ்வும் அவர்கள் தியாகமும் தமிழர்கள் வரலாற்றில் என்றுமே மறக்கக்கூடியதல்ல...

ஒரு விடுதலை வீரன் மரணிப்பதில்லை,அவன் அந்த தேசத்தை நேசிக்கும் ஆயிரம் ஆயிரம் தேசபக்தர்களின் இதயங்களில் என்றும் வாழ்ந்து கொண்டே இருப்பான்.

அடிமைப்பட்ட ஒரு சமுதாயத்தின் விடுதலைக்காக ஒரு தனி மனிதன் சாகத் துணிவானாயின் அந்தச் சமுதாயம் விடுதலை பெற்று வாழும். இந்த வார்த்தைகளை உதிர்ந்தவர் இந்திய தேசத்தின் அஹிம்சாவாதி என்று போற்றப்படும் அண்ணல் காந்தி அவர்கள்
.
"எந்த ஒரு மனிதன் சுயநலமின்றி மக்களுக்காக போராடுகிறானோ அவனே உண்மையான தலைவன்."
- சே குவேரா

"கொரில்லா யுத்தம்
கோழையின் யுத்தம் அல்ல ...
இது மக்களின் யுத்தம் ..
அடிபட்டவன் திருப்பி அடிக்கும் யுத்தம் ..!"
- தோழர் சே குவாரா
இந்த வார்த்தைகளுக்கு செயல் வடிவம் கொடுத்து, சமுதாயத்தின் வாழ்விற்காக வீரகாவியமானவர்களை நாம் நினைத்து பார்க்க வேண்டும்
சொந்தமண்ணில் அடிப்படை உரிமைகள் மறுக்கப்பட்டு திட்ட மிட்ட முறையில் அளிக்கப்படுகின்ற தமிழ் மக்கள் தங்களின் உரிமையை பெற்று தருவார்கள் என்ற நம்பிக்கையில் தமிழ் மிதவாதிகளுக்கு வோட்டுகளை வழங்கினார்கள்
சிங்கள் பேரினவாதம் மாநில சுயட்ச்சி மாவட்ட சபை ,சமஸ்டி அட்ட்சி என்று சொல்லி உரிமைகள் அற்ற திட்டங்களை திட்டி மக்களையும் தமிழ் மிதவாத குழுக்களையும் ஏமாற்றியது எனினும் தமிழ் மக்கள் சாத்வீக முறையில் தொடர்ந்தும் போராடினார்கள்
அனால் சிங்களம் இன அழிப்பின் உச்சத்தில் தமிழரின் பாரம்பரிய பிரதேசங்களை படிப்படியாக அபகரித்து தமிழர்கள் தங்களின் சொந்த கிராமங்களில் இருந்து கட்டிய துணியுடன் அடித்து விரட்டப்பட்டார்கள்
உன்ன உணவு இன்றி தங்க இடம் இன்றி அட்டு மாட்டு மந்தைகள் போல தமிழர்கள் அனாதைகளாக அலைந்தார்கள் கரணம் இன்றி கண்டகண்ட இடங்களில் நாயை சுடுவது போல சுட்டு தள்ளப்பட்டார்கள் தமிழ் பெண்கள் மனபங்கப்படுதப்பட்டு கொல்லப்பட்டார்கள்
எனவே அகிம்சை எங்களை பாதுகக்கது என புரிந்து கொண்ட தமிழ் இளைய சமுதாயம் கைகளில் ஆயுதம் எந்த தள்ள பட்டது அல்லது நிர்பந்திக்கப்பட்டு விட்டது
சிங்கள அரசு தொடர்ந்தும் தமிழ் மக்கள் வதைப்பதையும் வெலிக்கடை சிறச்சாலையில் கைதிகள் ஆக்கப்பட்டு இருந்த அப்பாவி தமிழ் இளையோர் சிங்கள பாதுகாவலர்களால் மிகவும் மிருகத்தனமான முறையில் கொலைசெய்து கொண்டது
குட்டிமணி ,தங்கதுரை போன்றவர்களில் ரெதத்தில் சிங்களம் மிதந்தது கொழும்பில் தமிழர்களின் வீடுகள் கடைகள் எரித்து நாசமாக்கப்பட்டன
நடு விதியில் மக்கள் உயிர் ஓடு எரிக்கப்பட்டார்கள் பெண்களின் கற்ப்பு சுரையடப்பட்ட்து ஈழத்தமிழர்கள் ஏதிலிகள் ஆக்கப்பட்டார்கள்
இந்த முடிவினை கண்டு ஈழ விடுதலையே ஒரே தீர்வு என்ற நிலைக்கு தமிழர்கள் வந்தார்கள்
ஈழ தமிழ் இனத்தின் அகிம்சையின் தந்தை செல்வா ஈழமக்களுக்கு தனி நாடே தீர்வு என்று அறிவித்தார்
மீண்டும் ஒரு முறை கொழும்பில் வைத்து 1972 இல் தமிழ் மக்கள் கைகளில் ஆயுதம் ஏந்துவதை தவிர வேறு வழி இல்லை என்பதையும் திட்டவட்டமாகவும் அறிவித்தார்
இந்த நேரத்தில் ஈழத்தில் பல ஈழ விடுதலை அமைப்புக்கள் தோற்றம் பெற்றன அனால் அவை எல்லாம் பின்னலில் அரச கைக்கூலிகள் ஆனது எல்லோரும் அறிந்தது
இருந்தும் உறுதியான கொள்கையும் ,தளம்பாத தலைமையும் ,தமிழ் ஈழ விடுதலைக்காய் தம்மை முழுமையாக அற்பணிக்கும்  கொரில்லா படையணியை கொண்ட தமிழீழ விடுதலைப்புலிகளால் இது சாத்தியம் என்பதை உணர்ந்து ஆயியிரம் ஆயிரம் இளைஞர் யுவதிகள் தங்களை இணைத்து கொண்டார்கள்....
ஒரு விடுதலை வீரன் மரணிப்பதில்லை,அவன் அந்த தேசத்தை நேசிக்கும் ஆயிரம் ஆயிரம் தேசபக்தர்களின் இதயங்களில் என்றும் வாழ்ந்து கொண்டே இருப்பான்....
அந்த நினைவுகளையும் அவர்களின் உணர்வுகளையும் நினைவு கூறுவதற்க்கு கார்த்திகை மாதம்  தமிழர்களினால் நினைவு கூறப்படுகின்றது
2009 வரை ஈழவிடுதலை புலிகளினால் இது உணர்வு புர்வமாக நினைவு கூறப்பட்டது
அனால் இந்த 2009 பிற்பாடு தமிழர்கள் தந்தையை இழந்த குடும்பம் போல் சிதைவடைந்து போயுள்ளது தமிழர்களை ஈழத்திலும் சரி புலம்பெயர் தேசத்திலும் சரி எமது இலச்சிய பாதையை நோக்கி வழிநடதகூடிய எந்த ஒரு தலைமைப்பிடமும் உருவாகவில்லை
விடுதலை புலிகள் இயக்கத்தில் இருந்து தங்களின் உறவுகளையும் உடமைகளையும் பாதுகாத்து கொண்டு புலம்பெயர் தேசங்களுக்கு தப்பி போனவர்கள் இன்று தம்மை தளபதிகள் தேச பற்றாளர்கள் என்று கட்டிக்கொண்டு புலம்பெயர் தேசங்களில் தமிழர்களின் உழைப்பில் தேச நிதிர்மனதிட்க்காக சேர்க்கப்பட்ட நிதியில் வாழ்ந்து கொண்டு விடுதலை பற்றி பேசுகின்றனர்...உணர்வுகள் அற்ற யடங்கள் தமிழீழ உணர்வினை குறு போட்டு விற்று வருகின்றனர்
தேச நலனுக்காக ஒருமித்த தமிழ் மக்களின் உரிமைக்காக மண்ணின் விடிவிற்காக மடிந்து போன வீரர்களின் உணர்வுகள் கூட உங்களை தண்டிக்கும்
ஈழ மண் சிந்திய குருதி இன்னும் ஆறவில்லை அதற்கான மருந்துகள் நிவாரணங்கள் இன்னும் கிடைக்கவில்லை நிங்கள் புண்ணுக்கு மருந்து போடா முனையவில்லை இன்னும் வடுக்களை உருவைக அத்திவாரம் போடுகிறிர்கள்....
எமது தலைமைத்துவம் வலுவாக இருந்த காலத்தில் எந்தத் திசை நோக்கி நாம் செல்கிறோம் எனும் தெளிவு எம் மக்களிடம் இருந்தது. அது மட்டுமன்றி அந்தப் பாதை வெற்றியைத் தேடித் தரும் எனும் உறுதியும் இருந்தது. இன்று அவை இரண்டுமே இல்லை. அத்தோடு, யார் எதைக் கூறினாலும் சந்தேகக் கண் கொண்டு பார்க்கும் நிலையும் உருவாகியுள்ளது.இன்று புலம்பெயர் நாடுகளின் ஓற்றுமை இன்மை உருத்திர குமாரன் ஒரு அணியாகவும் உலகதமிழர் பேரவை இன்னோர்  அணியாகவும் உள்ளது அங்குதான் இப்படி என்றாலும் ஈழத்தில் தமிழர்களின் ஒரே நிலைப்பாடு கொண்ட கட்சியான தமிழ் தேசிய கட்சிக்குள்ளும் ஒற்றுமை இல்லை சம்பந்தனுக்கும் ஏனைய உறுப்பினர்களுக்கும் இடையில் கருது ஒற்றுமை இல்லை பதவி அசை தலைவிரித்து ஆட்டுகின்றது இவர்களைஉள்வீட்டில் நடக்கும் குடுமிபிடிச் சண்டை முச்சந்தி வரை வந்துவிட்ட இன்றைய நிலையில் இது பற்றி அதிக கவனஞ் செலுத்துவது நல்லது. இந்த இடத்தில் எமது தேசியத் தலைவர் கூறிய “நான் பெரிது: நீ பெரிது என்றிராதே: நாடு பெரிது என்று சிந்தி!” என்ற கருத்தை எடுத்து கொண்டால் சரி
அமைதியைப் போதிப்பவன் அதனைச் சத்தமாகப் போதிக்கக் கூடாது என்பது எவ்வளவு வாஸ்தவமோ, அதைப் போன்றே மக்களை ஒன்று படுமாறும், ஓரணியில் திரளுமாறும் கோருவோர் தாம் தம் மத்தியில் ஒற்றுமையாக, கருத்தொருமைப்பாட்டுடன் செயலாற்றி வருகின்றோம் என்பதை நிரூபிப்பதும் அவசியமாகின்றது..மக்கள் எதை நம்புவது எதை விடுவது என்று தெரியாமல் உள்ளனர் 
எமது வரலாற்றில்  சிக்கலான காலகட்டம். ஒருபுறம் மனிதாபிமானப் பிரச்சனைகள், மனிதவுரிமைச் சிக்கல்கள் வலிந்த கலாச்சார சிரழிவு சிங்கள நில அபகரிப்பு என குறுங்கால பிரச்சனைகள் எங்களது மக்களை மிகவும் மோசமாக பாதிக்கின்றது. மறுபுறம், நீண்டகால விவகாரங்களாக எமது அரசியல், பாதுகாப்பு என்பன திகழ்கின்றன. எமது தாயகம் சிதைக்கப்படுகின்றது. இராணுவ ஆக்கிரமிப்பு, இடப்பெயர்வு, புலப்பெயர்வு என்பன காரணமாக மக்கள் வலுவில் நாங்கள் பலவீனப்பட்டுப் போயுள்ளோம். இதனால் எமது அடையாளம் அச்சுறுத்தலுக்கு உள்ளாகியுள்ளது.. போரில் பெற்ற வெற்றிகள் சிங்கள அரசு என்ற நிறுவனத்தினைப் பலப்படுத்தியிருக்கிறது. இத்தனை சிக்கல்களையும் எதிர்கொண்டு முன்னேறிச் செல்வதற்குத் தேவையான அர்ப்பணிப்பும், துணிச்சலுமுள்ள அரசியல் தலைமைத்துவம் தாயகத்தில் வெளிப்படவில்லை என்கின்ற ஆதங்கம் மக்கள் மத்தியில் இருக்கிறது...இதற்க்கு சரியான தீர்வு எட்டப்படவேண்டும்

தாயகத்தில் நாம் கால் வைக்கும் ஒவ்வரு இடமும் எங்கள் சகோதர சகோதிரிகளின் தியாகங்களும் புததைந்து உள்ளது அவர்களின் உணர்வுகளும் தியாகங்களும் எம்மை தினம் தினம் உருகவைகிறது 30 வருட கால சிங்கள இனவாதத்தின் பிடியில் இருந்து விடுபட போராடிய இனம் இன்று பெரும் விலையை கொடுத்து அறுவடை இல்லாமல் இருக்கிறது...
புலம்பெயர் தேசங்களில் விடுதலை புலிகளின் தியாகங்களை விலைபேசும் சமுதாய வியாபாரிகள் தங்களை தேச அபிமானிகள் என்று கட்டி கொள்வதற்க்கு பல நிகழ்வுகளை அரங்கேற்றி வருகின்றனர்
இந்த மாதம் எமது வீரர்களின் நினைவுகள் அனுச்டிக்கபடும் மாதம் ஆகும் இதைகூட இரண்டு தரப்பாக மேட்கொல்வதட்க்கு முனைப்பு கட்டி வருகின்றனர் இது தங்களின் பிள்ளைகளை தேச மண்ணிட்க்காய் விதைத்த எத்தனையோ பெற்றோர்களின் துன்பத்தை இன்னும் அதிகரிக்க செய்யும் முனைப்பாடு ஆகும் இவை எல்லாம் மாறவேண்டும் எங்களை அழிப்பதற்க்கு எவ்வாறு இனவாத அரசு ஒன்ருபட்டதோ நாமும் அவர்களை எதிர்பதட்க்கு ஒன்று பட வேண்டும்

கடந்தகால தவறுகளை மனகசப்புக்களை விடுத்தது எல்லா தமிழ் தலைவர்களும் ஒன்று பட வேண்டும் அப்பொழுதுதான் எங்களின் துயரங்களுக்கு தீர்வு காண முடியும்...
எமக்காக எம் இன விடுதலைக்காக மடிந்து போன ஆயிரமாயிரம் வீரர்களின் நினைவுகள் என்றுமே போற்றப்பட வேண்டியவை...
ஒவ்வரு வீரனும் தன இறப்பிட்க்கு பின்னால் தமிழ் ஈழம் கிடைத்து விடும் என்ற நம்பிக்கையில் இறந்து போனவர்கள் 12 நாட்கள் பசிகிடந்து தன உயிரை மெழுகுவர்த்தி போல உருக்கி உருக்கி மரணித்த தீலிபனை பாருங்கள் தான் வெடிக்கவைக்கும் மனிதவேடிகுண்டுடன் ஈழம் விடிந்து விடும் என நினைத்து தன மரணத்திற்க்கு நேரம் குறித்து போன மில்லரை பாருங்கள்...எதனை தியாகங்கள் ஒன்ற இரண்டா சொல்ல முடியாதவை
எப்பொழுதும் நினைத்தாலும் நெஞ்ட்சம் வெடித்து விடும் நினைவுகள்
இன்னும் சிங்கள இனவாதம் தன் போக்கில் இருந்து மாறவே இல்லை நாங்கள் முள்ளிவைக்கால்  வரை ஓடி ஓடி மாண்டு போனதை எந்த உலகமும் கண்டு கொள்ள வில்லை...எங்களின் சாபக்கேடுகள் திரவே இல்லை.............

"புரட்சியாளர்கள் புதைக்கப்படுவதில்லை விதைக்கப்படுகின்றார்கள்”
-- தோழர் சே குவேரா

சீமானை தூற்றி ராயவை போற்றும் கனேடிய ஊடகங்கள்.....

இன்று ஈழத்திலும் சரி புலம்பெயர் தேசத்திலும் சரி ஊடகங்கள் சந்தர்ப்பவாத அரசியலையும் தன்நலன் சார்ந்த அரசியலையும் முதன்மை படுத்துகிறது....அண்மையில் புலம்பெயர் தமிழர்கள் அதிகம் வாழுகின்ற தேசம் ஆகிய கனடாவில் இளைய ராயவின் இசைப்பயணம் நடைபெற இருக்கிறது இதை ஆதரித்து சில ஊடகமும் எதிர்த்து சில ஊடகங்களும் செய்திகளை வெளியிட்டு கொண்டு இருக்கின்றன..பொதுவாக ஈழத்தமிழர் தமிழ் நாட்டிலும் சரி புலம்பெயர் தேசங்களிலும் சரி ஒரு வியாபார மார்க்கமாக பர்க்கபடுகிரர்கள் போலும்...அண்மையில் கனடாவில் இருந்து வெளிவரும் ஒரு பத்திரிகையான சுதந்திரன் வாரமலரை பார்க்க முடிந்தது...அது இளைய ராயவின் இசைபயனத்தின் ஒரு விளம்பர பத்திரிகை என்பது ஒரு புறம் இருக்க அது தமிழகத்தின் மூலைமுடுக்கெல்லாம் ஈழ விடயத்தை மேடைபோட்டு கூவி வந்த நாம் தமிழர் கட்சியின் சீமானை கேலி செய்யும் ஒரு கட்டுரை அதன் தலையங்கம் இவ்வாறு அமைந்து இருந்தது 

"ஒ ரசிக்கும் சீமானே வா! ஜொலிக்கும் உடையணிந்து களிக்கும் நடனம் புரிவோம்"......... எழுதி இருந்தவர் மாமுலன் (இவர் யாரிடம் வாங்கினார் என்பது எனக்கு தெரியாது) ஒரு பத்திரிகையில் என்ன எழுதகுடதோ அது எல்லாம் எழுதப்பட்டு இருந்தது...இங்கே நாம் இளையராவின் இசை நிகழ்ச்சி நடக்கணுமா வேண்டாமா என்பது அல்ல என்னுடைய கருத்து சீமானை விமர்சிப்பதற்க்கு உங்களுக்கு அதிகாரம் இருக்கிறதா இல்லையா என்பது அல்ல எனது வாதம்...

சிங்கள இனவெறி அரசின் கொடூரமான இனவெறி ஆட்டத்தை மறந்து உங்களால் இசைநிகழ்ச்சி நடத்தமுடிகிறது இப்படி ஒரு நெஞ்சு தைரியம் உங்களைபோன்ற கேடுகெட்ட வர்களுக்கே உண்டு...அதுவும் யுத்தம் இடம்பெற்று கொண்டிருந்த காலப்பகுதியில் நிங்கள் ஒவ்வரு வீடாக சென்று சேர்த்தபணமாக கூட இருக்கலாம் அது வேறகதை சரி ....மாவீரர் வாரத்தில் இவ்வாறான நிகழ்வுகள் தவிர்க்கப்படலாம் என்று சீமான் சொன்னது உங்களின் வியாபாரத்தை பாதித்து இருக்கலாம் அதற்காக ஒரு தமிழ் நாட்டின் உயர்ந்த இடத்தில இருப்பவரையும் ஈழவிடயதிட்க்காக தொண்டை கிழிய கதுபவரையும் நிங்கள் எதற்க்கு வம்புக்கு இழுக்கணும்.....

ஈழநாட்டில் எத்தனையோ காட்டி கொடுப்புக்கள்..எட்டப்பர்கள் இருக்கையில் தமிழ் நாட்டில் ஒருதமிழன் அவரை விமர்சிப்பதற்க்கு உங்களுக்கு அருகதை இல்லை மாமுலன் நிங்கள் உங்களை நிங்களே இன்னொரு சிங்கள ஆதரவாளன் என்பதை வெளிப்படியாக காட்டி கொள்கிறிர்கள் இன்று எமது இழிவிக்கும் அளிவிட்க்கும் தமிழ் ஊடகங்களே முதன்மையனவை..சரி மாமுலன் அவர்களே நிங்கள் குறிப்பிடுவது போன்று சீமான் ஈழத்தமிழ் மக்களுக்காக வீதிகளில் இறங்கி போராட்டம் நடத்திய போது நிங்கள் எங்கு சென்றிர்கள்.....புலம்பெயர் ஊடகமே

40,000 மேற்பட்ட மாவீரர்களையும், 200,000 மேற்பட்ட எம்சொந்தங்களையும் இழந்த வலி இன்னும் தீரவில்லை.நீதியும் கிடைக்கவில்லை. வாழவழிதெரியாமல் வாடும்எம்தாய்மார்க்கு இன்னும் விடிவுகிடைக்கவில்லை.

இவர்களுக்காகவாவது நவம்பர் மாதத்தை நம்மால் அர்ப்பணிக்கமுடியாதா?

எமக்காக எம் தொப்பூழ்கொடி உறவு செந்தமிழன் சீமான் குரல்கொடுக்கும்போது பாதிக்கப்பட்ட நாம் ஏன் வாய்மூடி மவுனமாக இருக்க வேண்டும்.ஒருசிலரின் சுயநலத்திற்காக, அவர்களின் பணப்பெட்டியை நிரப்ப நாம் உடந்தையாக இருக்கலாமா?இதற்க்கு என்ன பதில் சொல்ல போகிறிர்கள் சீமான் பற்றிய உங்களின் எதிர்ப்பு எதற்க்கு இப்பொழுது வரவேண்டும்....இளையரையவை எதிர்ததட்க்க அல்ல உங்களின் வியாபாரம் தடைப்பட்டதட்க்காகவா...அல்லது சீமான் விட்ட இந்த அறிக்கையில் என்ன தப்பு...

கார்த்திகை மாதம் எமது புனித மாதம்.கார்த்திகை மாதம் என்றாலே அது, எம் மண்ணுக்காக தம்முயிரை ஈந்த மாவீரர்களை நினவு கூர்ந்து, அவர்களுக்கு அஞ்சலி செலுத்தி,அவர்தம் கனவை நனவாக்க நாம் உறுதி பூணும் மாதம்.இது ஈழ மக்கள் யாவரும் உணர்வு பூர்வமாக அனுஷ்டிக்கும் மாதம் என்பது யாவரும் அறிந்த செய்திதான். அது உங்களைபோன்ற ஊடக விட்ப்பன்னர்களுக்கு தெரியாமல் இருக்க தெரியாமல் இருக்க வாய்ப்பில்லை தான்...இதில் சிங்கள அரசின் எதோ ஒரு சக்தி உங்களை இயக்குகின்றது என்பதில் சந்திகமே இல்லை என் எனில்

 ஈழத் தமிழனுக்கு இன்று இருக்கும் ஒரே ஒரு நம்பிக்கை நட்சத்திரங்களாக இருப்பவர்கள் புலம்பெயர் தமிழர்கள்தான். இவர்களின் பலத்தைச் சிதைப்பதற்காக பல முயட்ச்சிகள் மேட்க்கொள்ளப்பட்டு வருகின்றது அதுவும் விடுதலையின் பெயரால் இயங்கும் ஊடகங்களின் அனுசரணையுடன் விடுதலையின் பெயரால் பணம் சேர்த்து கடை கட்டியவர்களும் ஊடகங்களை இயக்கியவர்களும் விடுதலைப்புலிகளின் மௌனத்தின் பின்னால் அத்தனையையும் தங்களின் பெயருக்கு மாற்றியவர்களும் இவர்கள் தான்...ஊடகம் என்று உங்களை சொல்கின்ற நிங்கள் ஈழ விடயங்களை உங்களின் முலமாக அறிய துடிக்கும் 

மக்களுக்கு உண்மைகளைச் சொல்லாத ஊடகம் மற்றும் ஊடகவியலாளனின் உரிமை பற்றி பேசும் அரசியல் மக்கள் விரோதமானது. இது மக்களுக்கான உரிமையை மறுப்பதை, ஊடகவியலாளனின் உரிமையாக சித்தரிப்பதாகும்.   ஊடகம் மற்றும் ஊடகவியலாளனின் சார்பு நிலைப்பாடு, மக்களைச் சாராது  நிக்கிறது , இதை அரசியல் ரீதியாக அம்பலப்படுத்தவேண்டும்.........

.

பொதுவாக கண்டனங்கள் என்பது, மக்களைச் சார்ந்ததாக அதன் முழுமையான பக்கத்தை உள்ளடக்கியதாக அமைய வேண்டும்;. இதுவல்லாத கண்டனங்கள், சந்தர்ப்பவாதத்தை அடிப்படையாகக் கொண்டு மக்களை பிழையாக வழிகாட்டி இட்டுச் செல்வதாகும். மக்கள் விரோதிகளுக்கு இடையிலான மோதலையும், அதன் வெளிப்பாடுகளையும் அதற்கு எதிராக முன்னிறுத்த வேண்டும். ஒன்றை புரட்சியின் அங்கமாக ஊடக சுதந்திரத்துக்கு சவாலாகக் காட்டுவது அதைத் திரிப்பதாகும்.....இதை முதலில் சந்தர்ப்பவாதம் பேசும் புலத்து ஊடகங்கள் புரிந்து கொள்ள வேண்டும் இவ்வாறான ஊடகங்களை மக்கள் அங்கீகரிக்கவும் கூடாது..

மக்கள் மயப்பட்ட விடுதலைப் பயணம் ஒன்றில் சமூகத்தின் அனைத்துத் தரப்பினரதும் பங்களிப்பு இருப்பதை அவதானிக்கலாம். அதே போன்றே சமூகத்தின் ஒரு அங்கமாகிய ஊடகர்களின் பங்களிப்பும் அதில் அடங்கும்.

ஆனாலும் ஊடகர்களின் பங்களிப்பு ஏனைய பலரின் பங்களிப்புக்களை விடவும் சற்று தூக்கலாகத் தெரிவதை மறுத்து விட முடியாது. அது ஊடகர்கள் ஆற்றிய பங்களிப்பை மாத்திரம் பொறுத்ததல்ல. மாறாக அவர்கள் பணியாற்றும் தளங்களையும், அவர்களின் பங்களிப்பினால் ஏற்படும் விளைவுகளையும் பொறுத்தது.இதில் பத்திரிகையில் ஒரு கட்டுடை வெளிவருகிறது என்றால் அது பிரதான ஆசிரியரின் அனுமதியுடன் தான் என்பது எல்லோருக்கும் தெரியும் அகவே இன்று புலத்து ஊடகங்கள் தமிழ் தேசியத்தை விலைபேசி விற்ப்பனை செய்கின்றன...என்பது தெளிவு

உண்மையில் ஈழத் தமிழ் மக்களின் தேசிய விடுதலைக்கான போராட்டத்திலும் ஊடகர்களின் பங்களிப்பு சிலாகிக்கக் கூடியதாக அமைந்திருந்தது. பல ஊடகர்கள் தங்கள் உயிர்களை இழந்திருக்கின்றார்கள். பலர் காணாமற்போகச் செய்யப்பட்டிருக்கின்றார்கள். பலர் பேனாவை மாத்திரமன்றி துப்பாக்கிகளையும் கூட ஆயதங்களாக ஏந்த நிர்ப்பந்திக்கப்பட்டுள்ளார்கள். ஒரு சிலர் மௌனிகளாக ஆக்கப்பட்டுள்ள அதேவேளை பெரும் எண்ணிக்கையானோர் நாட்டைவிட்டே தப்பியோடுமாறும் ஆக்கப்பட்டுள்ளார்கள்.

போராட்டத்திற்கு ஆதரவான ஊடகவியலாளர்கள் மாத்திரமன்றி போராட்டத்திற்கு எதிராகக் கூட ஊடகவியலாளர்கள் பணியாற்றியிருந்திருக்கின்றார்கள். ஒரு காலத்தில் போராட்டத்திற்கு ஆதரவானவர்களாக இருந்து பின்னாளில் போராட்டத்திற்கு எதிரானவர்களாக மாறியவர்களையும் கூட எம்மால் பார்க்க முடிகின்றது.இவர்களைப்போல்

புலிகள் மக்களால் கொண்டாடப்பட்டனர். ஆனால் இப்போதைய நிலை, அதற்கு நேர்மாறாக இருக் கிறது. முன்னாள் விடுதலைப் புலிகள் நிராதரவாக விடப்பட்டுள்ளனர். அவர்களுடன் பழகுவது தங்களுக்கு ஆபத்தைக் கொண்டுவரலாம் என்று மக்கள் அஞ்சுகின்றனர். மறுபுறம் அரச உள வாளிகளின் இடைவிடாத கண்காணிப்பும் அவர்களைத் துரத்துகிறது. அவர்களுக்கு வேலை இல்லை, வருமானம் இல

்லை, தொழில் இல்லை, வீடு இல்லை, குடும்பம் இல்லை. உறுப்புகளை இழந்தவர்களும் காயம்பட்டவர்களும் அதற்கான சிகிச்சைக்குக்கூடப் பணம் இன்றி இன்றும் தத்தளிக்கின்றனர். பலருக்கு மூன்று வேளை உணவே சிக்கல்.

அனால் உங்களுக்கு மிகப்பெரிய இசைநிகழ்ச்சியை நடதுவதட்க்கு ஆதரவான கட்டுரைகள் வேறு அதில் சீமானுக்கு எதிரான கருத்துக்கள் வேறு நிங்கள் உங்களின் வேலையை சரிவர செய்தால் இன்னொர்வன் எண்களின் விடயத்தில் முக்கை நுளைக்கமாட்டான்..

ஊடகங்கள்( புலம்பெயர்) தாம் மக்களுக்கு எதிராக செய்ததை நியாயப்படுத்துகின்றதும், மறுப்பதுமான அரசியலையே, இந்த ஊடகவியலில் வைக்கின்றனர், திணிக்கின்றனர். மக்களை மேலும் அடிமைப்படுத்துகின்ற வகையில், இவையோ உருட்டல் மிரட்டல்களே. அவர்கள் செய்யும் அரசியல் அது தான். இதை மீறுவது என்பது, தண்டனைக்குரிய குற்றம். சமூகம் படிப்படியாக இப்படி முடக்கப்படுகின்றது. சமூகத்தின் செயலற்ற தன்மைக்குள், அனைத்தும் சிதைக்கப்படுகின்றது.ஈழவிடிவிட்க்காக மடிந்து போன எத்தனையோ ஊடகவியல்யாலர்களின் தியாகங்களை இவர்கள் மசுபடுதுகின்றனர்....தொடந்தும் ஈழ மக்களின் துயரங்களை விலைபேசி வில்லுங்கள்...துயரமான நாட்களில் களியாட்டங்களை நடத்துங்கள் நிங்கள் ஊடக வியாபாரிகள் தானே....

ஆத்மா சாந்திபிரார்தனை கூட்டம்

திரு துரையப்பா சிவஞானச்செல்வம் (ஊர்காவற்துறை புளியங்கூடல் செருத்தனைபதி ஸ்ரீ இராஜ மகாமாரி அம்மன் தேவஸ்தான அறங்காவலர்) தோற்றம் : 6 மே 1945
மறைவு : 2 ஒக்ரோபர் 2012
புளியங்கூடலைப் பிறப்பிடமாகவும், வதிவிடமாகவும் கொண்ட துரையப்பா சிவஞானச்செல்வம் அவர்கள் 02-10-2012 செவ்வாய்க்கிழமை அன்று அம்பிகையின் திருவடி சரண் அடைந்தார்.
தஞ்சையூர் நிமிர்ந்து நிற்கும் பேராலயம் போல் அவரால் உருவாக்கப்பட்ட செருத்தனைபதி ஸ்ரீ இராஜ மகாமாரி அம்மன்
யுகம் கடந்தும் நிலைத்து நிற்கும் புகழால் ஊருக்கும் எமக்கும் பெருமைசேர்த்த இவரின் ஆத்மா சாந்திபிரார்த்தனை 14 ;ஒக்ரோபர் 2012 அன்று கனடா கந்தசாமி ஆலயத்தில் இடம்பெற இருப்பதால் அனைத்து உறவுகளையும் அன்னாரின் நலன்விரும்பிகளையும் அழைத்து கொள்கிறார்கள் புளியங்கூடல் மக்கள் ஒன்றியத்தினர்.......

புளியங்கூடல் மகாமாரி கல்வி நிலையம் ஒளிமயமாகும் எமது ஊரின் எதிர்காலம்........

செல்வத்துள் செல்வம் செவிச்செல்வம் அச்செல்வம்
செல்வத்துள் எல்லாம் தலை" என்கிறார் வள்ளுவர்.........

பூ, செடியில் பூக்கிறது. ஆனால், அது பூத்ததற்குச் செடி மட்டுமே காரணமில்லை. அது நிற்கும் நிலம், அங்கு நிலவும் தட்பவெப்பம், கிடைக்கும் நீர், சூரிய ஒளி, பாதுகாப்பு வேலி... எனப் பலவற்றின் துணையுடன்தான் ஒரு பூ மலருகிறது. இவை, புறக் காரணிகள். அந்தப் பூவின் வண்ணம், மணம், அளவு, அடுக்கு, வாழ்நாள்... எனப் பல இயல்புகளை அதன் மரபணு தீர்மானிக்கிறது. இவை அகக் காரணிகள். இந்த அகக் காரணிகளும் புறக் காரணிகளும் சரியான விகிதத்தில் இணைந்தால்தான் ஒரு பூ பிறக்கமுடியும்.அது போலவே கல்வியும் எனலாம் ...

வரலாற்றால் மறக்கடிக்கப்படுகின்ற மழுங்கடிக்கப்படுகின்ற ஓர் இனமாக நான் இருக்கிறோம் எமக்கான பல தடயங்களை தொலைத்துவிட்டு தேடிக்கொண்டு இருக்கிறோம் எப்பொழுதும் எங்கு சென்றாலும் எமது ஊரை எங்களால் மறந்து விட முடியாது எங்கள் ஊர் விடயங்களை தேடிபிடித்து அறிகிறோம் ஊரவன் ஒருவன் புகழ் அடைந்தால் நாமும் பெருமை கொள்கிறோம் ...எல்லாம் அந்த ஊரை விட்டு வந்ததன் பின்னரே எமக்கு அதன் உணர்வு புரிகிறது எல்லா மனிதர்களுக்கும் தாம் பிறந்த ஊருக்கு எதாவது செய்யணும் என்ற எண்ணம் எப்பொழுதும் மனதில் இருக்கும் அனால் அதற்க்கான வாய்ப்புக்கள் வருவது இல்லை பொதுவாக இன்று எமது ஊரின் பல தேவைகள் புலம் பெயர்ந்த சமுகத்தால் செய்யப்பட்டு வருகிறது ..மிகவும் பாராட்டத்தக்க விடயம்.....நான் பெற்று கொள்ள முடியாததை இன்னொருவன் என் முலமாக பெற்றுக்கொள்ளும் போது வருகின்ற சந்தோசம் ஒரு தனி தான் என்பார்கள் இன்று புளியங்கூடல் மண்ணின் பெருமை பெரிது....உம்மையில்

ஊரும், உறவும் என்றும் எம் எண்ணத்தில் இருந்து அழிக்கமுடியாத ஒன்று என நான் திடமாகக் கூறுவேன். இதனால் ஊரில் வாழ்ந்தவர்கள்,வாழ்பவர்கள் எல்லோரையும் சமமாக எந்தவித தகுதி எற்றத்தாழ்வுகள் இல்லாமல் எமது ஊரின் வளர்ச்சிக்கும்,பொருளாதார மேம்பாட்டிற்கும் நேரடியாகவோ ,மறைமுகமாகவோ தம்மை அற்பணித்த மக்களை நாம் வாழும்காலத்தில்  நினைவு படுத்தி பார்க்க வேண்டியது அவசியம் ....2009 ஆண்டில் தொடங்கப்பட்ட புளியங்கூடல் மகாமாரி கல்வி நிலையம் இன்று ஊரில் பல படித்த சந்ததியை உருவாக்கி கொண்டு இருக்கிறது 

அன்னச் சத்திரங்கள் ஆயிரம் கட்டி பல்லாயிரக் கணக்கானோருக்கு உணவளிப்பதை விட ஓர் ஏழைக்கு கல்வி அளிப்பது தான் தானத்திலேயே மிக உயர்ந்த தானம் என்கிறது தமிழ் மூதுரை.
ஆனால், வணிக யுகமாகிப் போன இந்த காலக் கட்டத்தில், கல்வியை இலவசமாக கற்றுத்தர எவரும் முன்வருவதில்லை. அதனால், இந்த காலத்தில் பெரும்பாலான ஏழை எளிய மக்களுக்கு உயர் கல்வி என்பது ஓர் எட்டாக்கனியாகவே இருந்து வருகிறது. அவர்களுக்கு நாட்டின் முக உயரிய பணிகளாக கருதப்படும் எதுவும் கிடைக்கப் பெறுவதில்லை என்பது ஒருபுறம் இருக்க புலம்பெயர் தேசத்தில் இருட்டில் வாழும் எம் உறவுகள் சிலரால் இலவசமாக ஆரம்பிக்கப்பட்டதுதான் இந்த கல்வி நிலையம் எமது ஊரை சேந்தவர்கள் புலம்பெயர் தேசத்தில் பெரும்பாலனவர்கள் வாழ்கிறார்கள் அனால் ஒரு சிலரால் ஆரம்பிக்கப்பட்டு இன்று நான்கு வருடங்கள் மிகவும் சிறப்பாக இயங்கி வருகின்றது இந்த கல்வி நிலையம் புளியங்கூடல் முன்னர் நெசவு இருந்த இடத்தில இப்போது இயங்கி வருகின்றது.....ஆனால் ஊரில் இவ்வாறான நல்ல விடயம் இடம் பெறுவது நம் ஊரை செந்தவர்களுக்கு பலபேருக்கு தெரியாது எனலாம்

 “சொந்த முகங்களையும் இழந்து அன்னிய முகங்களும் பொருந்தாமல் இரண்டும் கெட்டான் வாழ்க்கை வாழ்கிறோம்”இந்த புலம்பெயர் தேசத்தில்

 எங்களால் எதாவது நாம் பிறந்த மண்ணுக்கு ஒரு சிறு துளியினும் செய்ய முடிந்தால் பெருமையே புலம்பெயர் தேசங்களின் எங்களின் அடையாளங்கள் தொலைத்து விட்டோம் ....வெளிநாடு போனதும் எங்களை மறந்து விட்டான் எனும் ஊரில் இருக்கும் உறவுகளின் வசைபாடு வேறு இதைனைக்கும் அவர்களுக்கு தெரிமா அடுத்த தெருவில் இருக்கும் அக்காவை பார்க்க முடியவில்ல ஏன் என் பிள்ளையை கூட பார்க்க முடியவில்லை என்கிறார் ஒரு புலம்பெயர் தேசத்தவர் இதுக்க எங்க நாம ஊரை சிந்திக்கிறது என்கிறார்.......உண்மைதான் கடும் குளிரிலும் இடுட்டுக்குள் வேலைக்குபோய் இருட்டுக்குள் வருகிறோம் என்கிறார்....இது எங்க புரியப்போது அங்க உள்ளவங்களுக்கு என்கிறார் உண்மைதான் என்னும் இவ்வாறன செயட்படு எம்மை மெய்சிலிர்க்க வைக்கிறது மகாமாரி கல்வி நிலையத்தில் அனைத்து பாடங்களும் கட்ப்பிக்கபடுகின்றது தரமான ஆசான்கள் முலம்....கனடாவில் உள்ள எமது ஊரை சேர்ந்த ஒரு சிறு அமைப்பினரால் இன்று வெற்றி கரமாக நடதப்பகிறது.....இந்த சிறு குழு என்பது எதிர் களத்தில் கனடாவில் வாழும் எங்கள் ஊர்கார் என்று சொல்லும் அளவிற்க்கு எல்லோரும் ஒன்றிணைய வேண்டும் ....நாங்கள் தேசம் விடுதலை என்று வெட்டியாக கதைப்பம் ஆனால் பங்கு பற்ற வேண்டும் என்றால் உடனே விலகி கொள்ளுவம்....அல்லது இவ்வாறன நல்ல விஷயம் நடந்தால் விதண்டாவாதம் கதைப்பம் அது எங்கள் உறவனுக்கு உள்ள ஒரு கொடை எதுவுமே பண்ண மாட்டம் எவனாவது சிந்தித்து இவ்வாறன நல்ல வியங்களை செய்தல் விதண்டாவாதம் தான்....

நாம் எப்போதும்இருட்டு இருட்டு என்று சொல்வதை விடுத்தது ஒரு விளக்கை ஏற்றி வைத்தால் எவ்வளவு வெளிச்சம் வரும் என்பது எல்லோருக்கும் தெரியும் ....அந்த விளக்கை ஏற்ற எவரும் முன் வருவது இல்லை ஒரு வேலை உங்களுக்கு சந்தர்ப்பம் கிடைக்காமல் போய் இருக்கலாம் இப்பொழுது கிடைத்து இருக்கிறது சரியான விதத்தில் பயன்படுத்தி கொண்டால் அதில் கிடைக்கப்போகும் நன்மை அதிகம்......கனடாவில் இருப்பவர்கள் எங்கள் ஊருக்கு வந்து பாருங்கள் அம்மன் கோவிலடியில் நின்று பார்த்தல் தெரியும் எதனை மாணவர்கள் அந்த விதியால் போகிறார்கள் என்பதை உங்களுக்கே சந்தோசமாய் இருக்கும் அட நாமலும் எதாவது கொடுக்கணும் என்று.....

ஒரு முறை பெற்றோர சந்திப்பு ஒன்று இடம்பெறும் போது ஒரு தாய் சொன்னார் தம்பி எனக்கு நான்கு பிள்ளைகள் வெளில படிக்க விர்றது என்றால் 2000 வேணும் தம்பி அத நினது பார்க்கையில பிள்ளையளுக்கு படிப்பே தேவை இல்லன்னு தான் தோணும் அனா இந்த கல்வி நிலையதள இண்டைக்கு என்ற எல்லா பிள்ளை களும் இங்க படிக்கிரங்கள் என்ற முதபிள்ளை இங்க படித்து இப்ப ol  பாஸ் பண்ணிட்டுது இத தொடந்து செய்யுங்கோ அப்பத்தான் என்ன மாதிரி வருமைபட்டவயலின் பிள்ளை கள் படிக்க முடியும் என்றா அங்க நின்ற எல்லோர் மனங்களும் குளிர்ந்து போனது...இந்த புண்ணியம் அந்த குழுவினரை சாரும் பலவருடங்களாக வெளிநாடுகளில் வாழ்ந்து விட்டு ஊருக்கு வரும் போது....அவர்கள் அடைகின்ற சந்தோசம் பெரியது.......உங்களால் ஒரு சிறு பணம் எத்தனையோ மாணவர்களை உருவாக்கப்போகின்றது நினைத்து பாருங்கள்.....

ஒவ்வொரு இனமும் தேசமும் அதன் நிலம் மற்றும் மொழியை  அடைமொழியை கொடுத்தே பெருமைப்படுத்துகின்றன, “தாய் மண்”, “தாய் மொழி” என்றுசொல்வார்கள்  அது நிலைக்க வேண்டுமானால் இவ்வாறன தானங்கள் முக்கியம் பெறுகின்றது

ஊரை உறவை பிரித்தவர்கள் வெற்றிடத்தை காற்று நிரப்பும் என்பது மாதிரித்தான் குரலால் .....செயலால் .....சாயல்களால் நாம் பிரியங்களையும் பிரிவுகளையும் நிரப்பிக்கொண்டு இருக்கிறோம்.......

.உண்மைதான் உங்களின் உறவுகர்ப்பிள்ளகளின் கல்விக்கான உதவி இது நான் கொடுப்பது எனது ஊருக்கும் ஊரவுக்கும் என்பதுதான் உண்மை என் அன்ரவின் என் பெரியப்பாவின் பிள்ளை பெரிய படிப்பு படித்தால் அது எங்களுக்கு பெருமை தானே

அடிப்பை யான கல்வியை கொடுக்காத நாங்கள் இன்று (மருத்துவம் ,வர்த்தகம் ,பொறியியல் ,)ஊக்கத்தொகை என்று நோட்டிஸ் அடிக்கிறம் ஆரம்பக்கல்வியை கொடுக்க முடியாதவர்களால் எங்கே இது சாத்தியம் ஆகும்...

அதை விடுத்தது நாட்டின் வளர்ச்சி பற்றி பேசுகின்றோம்...உண்மையில் நாட்டின் வளர்ச்சியை எங்கள் ஊரின் கல்வியில் இருந்து தொடங்கி இருக்கிறோம் அனைவருக்குமான வளர்ச்சியும் அதுவே என்பது பெருமைப்பட வேண்டிய விடயம்.....நாட்டின் தேசியத்தின் வளர்ச்சி பற்றி பேசுபவர்களே சற்று சிந்தயுங்கள்

நிங்களும் நானும் இந்த பூமிக்கு வந்து போகும் புச்சிகள் ...நாம் வாழும் காலத்தில் இந்த நாம் பிறந்த ஊருக்காக என்ன செய்துள்ளோம் என்பதை நினைத்து பார்க்க வேண்டும் இவ்வாறான செயட்ப்படுகள் சந்ததி கடந்தும் நம்மை போற்றும்

உதரணமாக பெரியவர்கள் சொல்வார்கள் இந்த உலகத்தில் ஒவ்வன்ரும் கடனாகத்தான் கொடுக்கப்படுகின்றது அது திரும்ப கிடக்கும் என்ற நம்பிக்கையில் என்று அது போலவே கல்வியும் எமது ஊருக்கு பெருமை சேர்க்கும் போது நாமும் தம்பட்டம் அடித்து கொள்ளலால்ம் நான் தான்
படிக்கவைத்தான் என்று..

நின்று நிதானமாக யோசித்து ஒரு வேலையை செய்தால் கல்லை கூட சிப்பம் அக்காலம் என்பார்கள்......யோசித்து பாருங்கள் எங்கள் ஊரின் மகத்தான சாதனையை எல்லோரும் ஒன்றுபட்டு இதை செய்வோம் அனால் எதிர் காலத்தில் தீவுப்பகுதியில் எமது புளியங்கூடல் நல்ல சந்ததிகளையும் நல்லசமுகதையும் உருவாக்கிவிடும்...இல்லையில் இபோ இருக்கும் பழைய சந்ததிபோல் உருவாக்கி விடும்....எதிகாலத்தில் நல்ல சமுதாயம் எங்கள் ஊரில் உதிக்க வேண்டும் என்றால் எல்லோரும் மனது வைத்தால் முடியும்

“பிச்சை புகினும் கற்க நன்றே” என்றார் ஒளவையார்
கற்றவரக்கு சென்ற இடமெல்லாம் சிறப்பு என்றனர்; முற்றும் அறிந்தவர் ஆக உற்றவர் எம் ஊர்தனில் பிறந்தவர் யாவரும் கற்றவராயினும் இன்னுமின்னும்வழிவகை அற்றவராக வாழ்பவர் தம்மை கற்றவராக்கி சற்று மகிழ்வோம்....
கல்வி, தனிமனிதன் ஆனாலும் சரி , சமூகமானாலும் சரி, முன்னேற்றத்திற்கு அடித்தளம் அமைப்பது இதுதான்.....
100 பேர் ஒற்றுமையாக இருக்கும் இடத்தில் அதில் 10 பேர் சலசலப்புக்
 காட்டுவார்கள் 
அதை விடுத்தது ஒற்றுமையை  இருப்பவர்களை கொண்டு மிகசிறப்பாக இது செய்யப்படுகிறது எனவே இது தொடந்தும் முன்னெடுத்து செல்பதுக்கு இன்னும் எங்களின் ஊரில் அக்கறை உள்ளவர்கள் இணைந்து கொள்ள வேண்டும் என்பதே எம் எல்லோரதும் ஆதங்கம்.....இன்று தொடந்து இந்த செயட்ப்பட்டுக்கு உதவி வருபவர்களுக்கு எனது சிரம் தாழ்ந்த நன்றிகள்.....தொடந்தும் செயட்ப்படுவதட்க்கும் வாழ்த்துக்கள்...இதற்க்கு உதவி செய்ய விரும்புவோர் தொடர்புகளை ஏற்ப்படுத்தி கொள்ளுங்கள் 

எங்கே செல்கிறது இந்த ஊடகவியல்........

"வாழ்வதற்க்கும் எழுதுவதற்க்கும் எழுத்தாளன் சம்பாதிக்கவேண்டும் என்பது உண்மை ஆனால் சம்பாதிற்பதற்காகவே அவன்வாழவோ, எழுதவோகூடாது. ஊடகவியல்ளானனுக்கு அவனது எழுத்து ஒரு கருவி அல்ல, அது தன்னளவிலேயே முடிந்த ஒரு இலக்கு. தேவைப்பட்டால், எழுத்து ஜீவித்திருக்க தனது ஜீவிதத்தையும் அவன் தியாகம் செய்வான்" 

இன்று சமூகத்தை முற்றுமுழுதாக அரசியல் ஆசாமிகள்  கட்டுப்படுத்தும் போது, ஊடகவியல் இதற்குள் சரணடைகின்றது. தன்னையும் தனது கருத்தையும் சுதந்திரமானதாக கூறிக்கொண்டு அதுவாகவே மாறுகின்றனர். இந்த அரசியல் ஆசாமிகள் கீறிய கோட்டைத் தாண்டுவதில்லை. மற்றவர்களை அனுமதிப்பதுமில்லை.
மாறாக தமது இந்த இருப்புக்கு ஏற்ற கோட்பாடுகளையும், விளக்கங்களையும் வழங்கி அதை நியாயப்படுத்துகின்றனர். இன்று எம் மண்ணில் எத்தனை கொலைகள், எத்தனை கடத்தல்கள். வாழ்வியல் சிதைவுகள்.
இதை இந்த ஊடகவியலாளன் தனது ஊடகவியலில் எங்கே அம்பலப்படுத்தியுள்ளான். வசதியாகவே, இனம் தெரியாத கடத்தல்கள் இனம் தெரியாத கொலைகள் இனம் தெரியாத நபர்கள் என்று, தனது அரசியல் புல்லுருவித்தனத்துக்கு ஏற்பத்தான் எழுதுகின்றான்

அவர்கள் தாம் மக்களுக்கு எதிராக செய்ததை நியாயப்படுத்துகின்றதும், மறுப்பதுமான அரசியலையே, இந்த ஊடகவியலில் வைக்கின்றனர், திணிக்கின்றனர். மக்களை மேலும் அடிமைப்படுத்துகின்ற வகையில், இவையோ உருட்டல் மிரட்டல்களே. அவர்கள் செய்யும் அரசியல் அது தான். இதை மீறுவது என்பது, தண்டனைக்குரிய குற்றம். சமூகம் படிப்படியாக இப்படி முடக்கப்படுகின்றது. சமூகத்தின் செயலற்ற தன்மைக்குள், அனைத்தும் சிதைக்கப்படுகின்றது.
அனைத்தும் இதுவாகி, கருத்தே இதுவாகிவிடுகின்றது. கருத்தாளர்கள் இவர்கள் மட்டுமாகிவிடுகின்றனர். இதற்குள் சோரம் போய் இயங்குவதே, ஊடகவியலாகிவிடுகின்றது. இப்படி தமது சந்தர்ப்பவாத பிழைப்புவாதத்தை நியாயப்படுத்த, 'அது ஊடக வரைமுறைகளுக்கு" அப்பால் செல்லாது என்று கூறி, ஒரு புனிதமான வரைமுறை பற்றி தானே பேசுகின்றது. இதன் புனிதத் தன்மை தான் என்ன? அதன் வரையறை தான் என்ன?உண்மையில் இன்று யாழில் டக்கிளசின் பாராட்டு பத்திரம் வாசிக்கும் ஊடகவியல் ஆளர்கள் பலர் உருவாக்கி வருகின்றனர் டக்கிலசிட்க்கு தூபம் போடுகின்றனர்......

.உங்களுக்கு தெரியாத யாழில் இனம் தெரியாதோர் எனும் பெயரில் டக்கிலஸ் சுட்டு சாய்த்த பேனாக்களை...எதற்காக இந்த வேஷம் நிங்கள் வேண்டும் பணத்திற்க்காக ம்ம்ம் எல்லாக் கொலைகளும், கடத்தல்களும் யார்? ஏன்? எதற்கு? எப்படி செய்யப்பட்டது என்பது, மக்களுக்கு நன்கு தெரிந்தே இருக்கின்றது. ஆனால் ஊடகவியலாளனுக்கு மட்டும் அது இனம் தெரியவருவதில்லை .... 

“ஈழத்தின் பொதுவுடமைக்காக பிரசாரத்தை செய்யாமல், இதற்கல்லாத, ஒரு வர்க்கமற்ற, தமிழ் மக்களைச் சாராத, தனிமனித (டக்கிலஸ் ) வக்கிரத்தை பிரச்சாரம் செய்ய நிங்கள்  உதவிவருகிரயர்கள்..இது உம்மையை எழதி மடிந்த எங்கள் ஊடக வியல் அளர்களுக்கு நிங்கள் செயும் துரோகம் இன்றும் மக்களுக்காகவும் சமுகதிட்க்ககவும் எழுதி வருபவர்களை நிங்கள் வசைபாடுவதும்....அவர்களை தனிப்பட்ட குரோதத்தில் பழிவாங்குவதும் எங்கே ஊடக சமுதாயம் செல்கின்றது எனற பயம் மக்கள் ஆகிய எங்கள் மத்தியில் வந்துவிடுகிறது.. 

.இன்று எமது வரலாற்றில் இதுவொரு சிக்கலான காலகட்டம். ஒருபுறம் மனிதாபிமானப் பிரச்சனைகள், மனிதவுரிமைச் சிக்கல்கள் வலிந்த கலாச்சார சிரழிவு சிங்கள நில அபகரிப்பு என குறுங்கால பிரச்சனைகள் எங்களது மக்களை மிகவும் மோசமாக பாதிக்கின்றது. மறுபுறம், நீண்டகால விவகாரங்களாக எமது அரசியல், பாதுகாப்பு என்பன திகழ்கின்றன. எமது தாயகம் சிதைக்கப்படுகின்றது. இராணுவ ஆக்கிரமிப்பு, இடப்பெயர்வு, புலப்பெயர்வு என்பன காரணமாக மக்கள்

வலுவில் நாங்கள் பலவீனப்பட்டுப் போயுள்ளோம். இதனால் எமது அடையாளம் அச்சுறுத்தலுக்கு உள்ளாகியுள்ளது.. போரில் பெற்ற வெற்றிகள் சிங்கள அரசு என்ற நிறுவனத்தினைப் பலப்படுத்தியிருக்கிறது. இத்தனை சிக்கல்களையும் எதிர்கொண்டு முன்னேறிச் செல்வதற்குத் தேவையான அர்ப்பணிப்பும், துணிச்சலுமுள்ள அரசியல் தலைமைத்துவம் தாயகத்தில் வெளிப்படவில்லை என்கின்ற ஆதங்கம் மக்கள் மத்தியில் இருக்கிறது...

ஒரு நல்ல அரசியல் அமைப்பை தலைமை துவதினை வெளிபடுதுகின்ர தேவை இன்று உடகதிட்க்கு இருக்கிறது இல்லையேல் தமிழ் தேசியகூட்டமைப்பு தான் ஒரே தெரிவு என்றால் அதனை அதன் செயட்ப்படுகளை வெளிக்கொணரவும் அந்த அமைப்பை விமர்சன ர்தியில் வழிப்படுத்த வேண்டிய தேவை ஒரு ஊடகதிட்க்கு இருக்கிறது ..

அனால் அதை செய்யாமல் இன்று டக்கிளசிக்கும் சோரம்போன அரசியல் கட்சிகளுக்கும் தூபம் போடுகின்றனர் சில ஊடகவியல் ஆளர்கள்....இது ஒருபுறம் இருக்க இன்று புலம் பெயர் தேசங்களிலும் இதே நிலைதான் நாடுகடந்த தமிழ் ஈழ அரசாங்கத்தின் பிரதமர் உருத்திரகுமாரன் ஒரு அணியாகவும்..உலகதமிழர் பேரவையின் இமானுவேல் இன்னொரு அணியாகவும் செயட்ப்படுகின்றனர்.....மகாத்மா காந்தி கூறியது போன்று ~
 அமைதியைப் போதிப்பவன் அதனைச் சத்தமாகப் போதிக்கக் கூடாது என்பது எவ்வளவு வாஸ்தவமோ, அதைப் போன்றே மக்களை ஒன்று படுமாறும், ஓரணியில் திரளுமாறும் கோருவோர் தாம் தம் மத்தியில் ஒற்றுமையாக, கருத்தொருமைப்பாட்டுடன் செயலாற்றி வருகின்றோம் என்பதை நிரூபிப்பதும் அவசியமாகின்றது.இது இன்று எங்கள் மத்தியில் மன்னிக்க வேண்டும் ஊடகவியல் ஆளர்கள் மத்தியில் பொருந்தும்.......